Mixail Bulgakov ityurak (qissa)

Abrau-Dyursoga
1
 baxshida 
etaman.  Chunki  yoshligimda  orzularimga  yetolmay,  och-nahor  armon 
bilan o’tganman, narigi dunyosiga esa ishonmayman. 
  
Achinaman  unga,  juda  achinaman!  Lekin  undan  ham  ko’proq 
o’zimga  rahmim  keladi.  Xudbinligim  tufayli  aytayotganim  yo’q  bu 
gaplarni,  biz  haqiqatan  ham  u  bilan  bir  xil  sharoitda  yashamayapmiz.  U 
hech  bo’lmasa  uyiga  kirib  isinadi-ku!  Men-chi,  men  qayoqqa  boraman? 
U-u-u-u-!.. 
—  Kuch-kuch-kuch!  Sharik,  hoy,  Sharik,  namuncha  g’amnok  uv 
tortmasang sen sho’rlik? Kim seni xafa qildi? Eh... 
  
Jodugar  bo’ron  darvozalarni  taraqlatib,  bechora  xonimning 
quloqlarini  yalab  o’tdi.  Yubkasini  ko’tarib,  och  sarg’ish  paypoqli