Microsoft Word togaymurod otamdan qolgan dalalar lotin ziyouz com doc

 
7
Xudo bermish kun bo‘ladi — yo‘lda Oqpodsho bo‘ladi. 
Bobomiz Oqpodshoga ket burib ketmon chopadi. Bobomiz Oqpodshoga ters bo‘lib ketmon 
chopadi. 
Bobomiz Oqpodsho betini ko‘rmayin-da, kuymayin-da, deydi. 
Oqpodsho arava minib o‘tadi. Oqpodsho soz chalib o‘tadi. Oqpodsho ashula aytib o‘tadi. 
Oqpodsho hushtak chalib o‘tadi. 
Bobomiz shunda-da Oqpodsho betiga qayrilib qaramaydi. Enkaymish ko‘yi butlari orasidan 
mo‘ralaydi. 
Oqpodsho oyoqlari osmonda bo‘lib ko‘rinadi, boshlari yerda bo‘lib ko‘rinadi. 
Oqpodsho olabo‘ji bo‘lib ko‘rinadi! 
Bobomiz tushlikda-da Oqpodshoga ket burib o‘tiradi. 
Dalasiga yuz solib-yuz solib tushlik qiladi. 
Oqpodsholik arava ariq yoqasida oyoq iladi. 

---

Tog‘ay Murod. Otamdan qolgan dalalar (roman) 
www.ziyouz.com
kutubxonasi 
4
Aravadan tap-tap Oqpodsho tushadi. 
Bobomiz Oqpodsho tarafga ko‘z qirida qaraydi. Shunda ajab sinoat ko‘radi. 
Bir juft oqbadan-oqbadan olabo‘ji dala oralab boradi. Oldin-ketin boradi. G‘oz-g‘oz boradi. 
Oqbadan olabo‘jilar boradi-boradi — dala kindigida oyoq iladi. G‘oz turadi-turadi — uzala tushib 
yotib oladi. 
Bobomiz ko‘zlarini yumib-ochib qaraydi. Bobomiz ko‘zlarini pirpiratib qaraydi. 
— Y
O
,
tavba-a! — deydi. 
Bobomiz ohista-ohista to‘rkaladi. Ketmonini yelka oladi. So‘qmoq bo‘ylab boradi. 
Bobomiz bir kapa joyni kaftday pollab edi. Tuprog‘ini kaftlarida ezib-ezib maydalab edi. 
Kepakday-kepakday muloyimlab edi. Kepak tuproqqa don sepib-sepib tashlab edi. Chumchuq terib 
ketmasin deya, kepak tuproq uzra un misol tuproq sepib-sepib qo‘yib edi. 
Ana shu kepak tuproqda, ana shu un tuproqda bir juft Oqpodsho yalpayib-yalpayib yotadi! 
Oqpodsho qip-yalang‘och yotadi! Oqpodsho onadan endi tug‘ilmishday yotadi! 
Erkakzot Oqpodshoda aqalli bir enlik lungi bo‘lmaydi. 
Ayolzot Oqpodsho mammalari osma qovunday-osma qovunday osilib yotadi. 
Bobomiz bilaklari bilan betlarini bekitadi. 
— Iyya-iyya! — deb chappa buriladi. Oqpodsholar ana shunda kalla ko‘tarib qaraydi. 
Yonbosh yotib qaraydi. Ko‘z qisib qaraydi. Erkakzot Oqpodsho kaftida tuproq o‘ynaydi. 
— Tuprog‘ingni biz uchun muloyimlab qo‘yibsan, minnatdorchilik bildiramiz, — deydi. 
— Yurib-yurib, oxiri sening tuprog‘ingni tanladik. Baxting bor ekan, — deydi ayolzot Oqpodsho. 
— O‘ziyam bizbop tuproq bo‘libdi-da. 
— Ana endi, quyoshda mazza qilib toblanib yotamiz. 
— Nima uchun yuzingni yashirasan? Sen ham quyoshda toblan. 
Bobomiz shu zayli lo‘killab-lo‘killab qayta beradi. 
Bobomiz ariq labida muztar bo‘lib-muztar bo‘lib o‘tiradi. Betlarini changallab-changallab o‘tiradi. 
Bobomiz nima ko‘rdi, qachon ko‘rdi — aqli-da bovar etmaydi. 
Oqpodsholar joyidan jiladi. Dalani qoq oralab keladi. O‘zlarini suvga tashlaydi. 
Oqpodsholar suv shaloplatib-suv shaloplatib cho‘miladi. 
Oqpodsholar bobomizga taqlidan bilaklari bilan betlarini bekitadi. 
Iyya-iyya! — deya, bobomizni mayna etib-etib suv g‘arqob bo‘ladi. — Iyya-iyya! — deya 
xoxolashib-xoxolashib suv g‘arqob bo‘ladi. 
Oqpodsholar qiyqirib-qiyqirib cho‘miladi. 
Tollarda tushlamish chumchuqlar gurr-gurr uchadi. 
Gavhar suv bo‘tana bo‘ladi.