Microsoft Word shaytanat1 ziyouz com doc

XXII  b o b 
 
1 
 
Hosilboyvachcha o‘tirgan yerida qo‘l uzatib, Zelixon bilan ko‘rishdi. Zelixon uning bu 
qilig‘idan ranjisa-da, sir boy bermadi, taklifni kutmayoq, yumshoq kursiga o‘tirdi.  
— Laqabim Akademik, eshitganmisiz? — dedi Hosilboyvachchaga tikilib. O‘ziga bino 
qo‘ygan yigit ko‘pni ko‘rgan bu chechenning chaqchayib turgan o‘tkir nigohiga dosh 
berolmadi. Barmog‘idagi uzukni o‘ynab turib: 
— Hozir yerni tepsang, daraxtdan akademik yog‘iladi, — dedi. 
— Men yer tepsa yog‘iladigan xilidanmasman, birodar. Agar kimligimni bilmoqchi 
bo‘lsang, Xongireydan so‘ra. 
Bu gapni eshitib, Hosilboyvachcha Zelixonga bir qarab oldi. Bu olam odamlarini zir 
titratib turuvchilardan biri bo‘lmish Xongirey uchun Hosilboyvachcha deganlari chivinday 
gap. Hosilboyvachcha buni biladi. Shu sababli qarashida bezovtalik sezildi. Biroq botiniy 
xavotirni sirtiga chiqarmadi. 
— Menda nima ishingiz bor? Agar yordam so‘ramoqchi bo‘lsangiz, oldindan aytib qo‘yay: 
o‘g‘rilar bilan bordi-keldimiz yo‘q. 
— Men birovlardan yordam so‘raydigan odam emasman. Kezi kelganda mendan yordam 
so‘rashadi, — Zelixon kibor yigitning popugi sal pasayganini fahmlab, sensirashga o‘tgan 

---

Shaytanat (1-kitob). Tohir Malik