Microsoft Word shaytanat1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
187
holiga qo‘y. shug‘ullanaversin. Bizga Sangina kerak. 
— Izini quritishgan bo‘lsa-chi? 
Soliev barmoqlari bilan stolni chertib qo‘ydi. 
— Bo‘lishi mumkin. Ertaga Sanginaning, indinga ikkita noma’lum kavkazlikning o‘ligini 
topishimiz ham mumkin. 
— U holda bu aniq bir to‘daning ishi bo‘lib chiqadi. 
— Mening boshimni shu narsa qotiryapti. Bu bitta to‘da ichidagi gapmi yo to‘dalar 
orasidagi fitnaning boshlanishimi? Bitta to‘da ichida bo‘lsa boylikni topmay qo‘yishmasdi. 
— Boshqa gunohi uchun jazolashgan bo‘lishsa-chi? 
— Bunaqa namoyishkorona osib qo‘yishlariga hayronman. 
— Unda to‘dalar orasidagi fitnami? 
— Fitnaning boshlanishiga picha fursat bor, nazarimda. To‘dalar hozir bizdan oz bo‘lsa-
da, cho‘chishadi. Hali hamma kavaklarga kirib ulgurishgani yo‘q. Bizdan qo‘rqmay 
qo‘yishgach, bir-birlari bilan olishishni boshlashadi. Hozircha, oralarida pinhona adovat 
bor. Oshkora urush yaqin orada boshlanmasa kerak. Hozir boshlansa, bizga osonroq 
bo‘lardi, payini qirqardik. Erta-indin qo‘limiz kaltalik qiladi. Kissavurlarni eplasak ham 
katta gap bo‘lib qoladi. 
— Vahimachi bo‘lib boryapsiz, aka, — dedi Zohid kulimsirab. 
Mayor bosh chayqab, bir oz sukut qildi. 
— O‘lmasak ko‘rarmiz. Katta-kichik idora rahbarlarining jilovi shularning qo‘liga o‘tadi. 
Ana o‘shanda tomoshalarini ko‘raverasan. 
3 
 
Zohid Sharipov shom qorong‘isida uyiga qaytdi. To‘qqiz qavatli beton uyning ikkinchi 
yo‘lagi og‘zida xotinini ko‘rib, ajablandi. 
— Fotima? Nima qilib turibsan? 
— Voy, qayoqlarda yurasiz-a, — Fotima shunday deb erini quchoqladi-da, yig‘lab 
yubordi. U qalt-qalt titrardi. Zohidning yuragi g‘ashlanib, uning yelkasidan mahkam 
ushladi: 
— Nima bo‘ldi? Abduvohid qani? 
— Vohidjon qo‘shnilarnikida, sizni kutaverib sovqotib ketdik. 
— Nima bo‘ldi? 
— Uyga kelsak... dahlizda ikkita kishi yotibdi. Yuragim chiqib ketdi. 
Xotinining «ikkita kishi yotibdi», deyishi Zohidga daf’atan mayorning «indinga ikkita 
kavkazlikning o‘ligini topishimiz mumkin» degan gapini yodiga soldi. 
— Qanaqa kishi? — dedi u shoshilib, — kavkazliklarmi? 
— Qayoqdan bilay, qo‘l-oyoqlari bog‘lab tashlangan, basharasiga qarabmanmi, yuragim 
yorilib, qochib chiqqanimni bilaman. 
Zohid xotinini chetga surib yubormoqchi edi, Fotima uni mahkam ushladi: 
— Yo‘q, kirmaysiz, qo‘rqaman, — dedi yig‘idan to‘xtamay. 
Zohid unga «ko‘chada diydirab turaveramizmi?» deganday qaradi-da, yo‘lka sari qadam 
qo‘ydi. Xotini uni orqaga tortdi. 
— Sen Abduvohidning oldiga kir. Men telefon qilaman. — Zohid shunday deb birinchi 
qavatdagi qo‘shnisinikiga kirdi. Mayor Soliev hali uyiga ketmagan ekan. Zohidning gapini 
eshitib, qisqagina buyruq berdi: 
— Ichkari kirma. Ikkita odam — o‘sha kavkazliklar bo‘lishi mumkin. 
Soliev it yetaklagan milisa yigit, suratchi, ekspertlarni boshlab kelgunicha oradan yarim 
soat vaqt o‘tdi. Bu vaqt ichida Zohid xayolan turli-tuman boshi berk ko‘chalarga kirib 

---

Shaytanat (1-kitob). Tohir Malik