Microsoft Word qisasi rabguziy ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
45
- Тепа қапқоқни очиб қарачи, нима кўринадур? - буюрди Намруд. 
- Ҳамма ёқ туман ичида қолибди, деди хизматкор. - Ҳеч нима кўринмайдир. 
Сўнгра пастки қопқоқни очди. 
- Пастда ҳам тумандан бўлак нарса кўринмас, деди хизматкор. 
- Энди етиб келибмиз, деди намруд ва осмонга қарата ўқ отди. 
Шунда Жабоил алайҳиссаломга фармон бўлди6 
- Ўқни олиб балиққа санчгин-да, қонга белаб сандиққа ташла! (Балиқнинг 
бўғизланмаслигига сабаб шунда дейдилар). 
Қонга белган ўқ Намрудга қайтиб келгач: 
- Осмон тангрисини ўлдирдим! - деб ўйлади ва гўшт бўлакларини юқори 
устундан олиб пастки устунга боғлади. Оллоҳ деди: (Оят) "Улар ёмон макрларни 
қ
илиб кўрдиларва уларнинг ёмон тадбирлари Ҳудо қошида эди". 
Айтишларича, Намруд қавмида юз минг одам Иброҳим пайғамбарга ҳайрихох эди. 
Намруд осмондан тушгач, "Кўк тангрисини ўлдирдим", дея қонли ўқни кўрсатгач, бу 
сўзга ишониб яна кофир бўлиб кетдилар. (Оят) "У Оллоҳ ҳохлаган одамини гумроҳ 
қ
илиб қўяди ва хоҳлаган одамини тўғри йўлга солиб қўяди". 
Иброҳим алайҳиссаломга фармон бўлди: "Боргил! Намрудга айтгил! Жанг 
қ
илишга майли бўлса, қўшин ҳозирласин!" Иброҳим алайҳиссалом бу фармонни 
Намрудга етказди. Шундан кейин Намруд юртларига киши юбориб қўшин тўплашга 
киришди. Сони-саноғи йўқ қўшин йиғилди. Улар бошдан-оёқ совут кийганди. Оллоҳ 
таолодан чивинлар қўшинига фармон бўлди. Шунчалик кўп чивинлар чиқиб 
келдики, осмонни қоронғулик қоплади. Улар намруд қўшинларига ёпишиб, уларни 
кийимларини, этларини, отларининг эти-ю суякларигача еб битирдилар. 
Намруд лаъин саройига қараб қочиб қолди. Саройга кириб ҳамма эшиклару 
туйнукларни беркитиб олди. Оллоҳ таоло бир заиф ва оқсоқ чивинга илҳом берди. У 
тешикдан кириб келиб, Намруднингя ноғига қўнди, у ерини чақиб, қон сўргач, оғзи 
атрофида айланиб, сўнг бурнига кирди, миясига етганда уни ея бошлади. Қирқ 
кунгача Намруднинг миясини чивин еб турди. 
Каъб ул-Ахборнинг ривоятича, Оллоҳ таоло Намруд лаъинга тўрт юз йил 
подишоҳлик берд ива чивин тўрт юз йил миясиник емирди. Намруднинг олдига Ким 
кирса унга аввал шапалоқ билан, унда ҳам тинмаса энсасига мушт билан урушни 
буюрар эди. 
ҲИКМАТ. Намрудга берилган азоблар шунинг учун эдики, у тўрт юз йил 
тангриликни даъво қилди ва одамларни ўзига сажда қилдирди. Шуни унутмангки, 
энсаларига муштлар еган кимса қандай қилиб тангриликка ярасин.
Бу чоралар Билан оғриқлар тўғтамади. Тўқмоқлар Билан урдира бошлади, аммо 
бундан ҳам оғриқ босилмади, ҳолдан кетаверди. Ниҳоят бир паҳлавон хизматчисига 
тўқмоқ уриш навбати келди.
- Мен бориб, ҳаммани бу балодан қутқарайин! - лели-да эртаси куни саройга 
келиб, тўқмоқ билан намруднинг бошига чунонам солдики, боши ёрилди, у чивин 
кабутар суратида учиб чиқди. 
Шундан кеийн Жаброил лайҳиссалом қанотлари Билан у саройни кўтариб ерга 
бир урганди, ости устига чиқиб кетди. Намруд дўзахга бориб тушди. Унинг ўрнига 
Зул-арш номли подишоҳ тахтга ўтирди.