Microsoft Word qisasi rabguziy ziyouz com doc

 ИБРОҲИМ АЛАЙҲИССАЛОМ ВА ЗУЛ-АРШ ПОДИШОҲ ҚИССАЛАРИ 
Иброҳим алайҳиссалом Намруд ўлгач, унинг ҳамма омборларидаги ва 
ҳ
азиналаридаги олтин-кумушларни, молларни дарвишларга садақа қилиб берди. 

---

Қиссаси Рабғузий. Носируддин Рабғузий 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
46
Иброҳим ва Лут алайҳиссаломлар бу юртдан чиқиб кетдилар. Сора разиаллоҳу анҳо 
ва Яна икки мусулмон бирга эдилар.
- Илоҳо, қанча юрайлик? - дея муножот қилди Иброҳим алайҳиссалом. 
- Қай тарафни кўнгил тиласа, ўша ерга боринглар! - деган фармон бўлди. 
Зул-ар подшоҳ ёш йигит эди. Шу боис аёлларга беҳад кўнглида мойиллик бор 
эди. У қаёрда кўркам Хотин бўлса ўзига келтирарди. Йўлларга сочқилар қўйиб 
ўтган-кетганинг мулкидан ўндан бирини олиб қоларди. Ўн беш кишидан иборат 
соқчилар Иброҳим алайҳиссалом ҳамроҳларига йўлиқдилар. 
Ушр бармоқликларини талаб қилдилар. 
- Бизда ушр (ўндан бир) бергудек молимиз йўқ, - деди Иброҳим алайҳиссалом. 
Йигитламриз бор, истасангиз уларни олинг.
- Агар ўнта бўлганда бирини олган бўлардик, тўққизтадан бизга ҳеч нима тегмас, 
- дедилар. Сандиқларинг ичида нима бор? Очинг, кўрайлик. 
Сандиқда Сора бор эди. Пайғамбар алайҳиссаломдан ҳажисда айтиладики: "Йўл 
тўсиб, одамлардан нарса ундириб қолувчилардан ёмон маҳлуқ йўқдир". Қанча 
ҳ
аракат қилмасинлар, ииложи бўлмади, ноилож сандиқни очдилар. Сорани 
кўрдилар, беҳад гўзал эди. 
- Бизнинг подшоҳимиз бунақа аёлларни истайди. Сен буни қаёққа олиб кетмоқчи 
бўлдинг? - деб Иброҳим алайҳиссаломни ва ҳамроҳларини шаҳарга қайтардилар. Бу 
ҳ
абарни подшоҳга етказгандилар, у ҳали Сорани кўрмаёқ кўнглида рағбат уйғонди. 
Ва вазирига буюрди: 
- Ул қочоқ кимсани олдимга келтир! 
Вазир бориб, Иброҳим алайҳиссаломни подшоҳ ҳузурига олиб келди.
Подшоҳ уни ёнига чорлади. 
- Исминг нимадир? - сўради подшоҳ.
- Отим Абдуллоҳ, деди Иброҳим алайҳиссалом (Оллоҳнинг қулидемоқчи). 
- Сандиғингда нима бор? -сўради подишоҳ. 
- Қариндошим бордир, - деди Иброҳим алайҳиссалом қўрқиб кетганидан. Негаки, 
хотиним деса ўзини ўлдириб қўйишларидан чўчиганди. (Оят) "Ҳақиқатда ҳамма 
мўминлар бир*бирларига биродардиралар". 
- Эй Абдуллоҳ, мен Миср подшоҳиман, мол-дунёим беҳисоб, қариндошингни 
менга берсанг, сени ўз мулкимда энг яхши дўст қилурман, - деди Зул-арш. 
Иброҳим алайҳиссалом қайғуга ботди, боши қуйи эгилди. 
- Эй Абдуллоҳ, нега индамайсан? - сўрад яна подшоҳ. 
- Қариндошим балоғатга етган қиздир, ундан маслаҳат сўрамоқ жоиз деди 
Иброҳим алайҳиссалом ва ўрнидан туриб, Сора қошига келди. Подшоҳ тилагини унга 
етказди.
Сенга не бўлди, нега қайғуликсан? 
- Эй Иброҳим, нега тўғрисини айтмай, мени ҳам, ўзингни ҳам балога гирифтор 
қ
илдинг. 
Бир мунча фурсат ўтгач, подшоҳ бетоқатланиб, вазирни икки юзта одам Билан 
жўнатди: 
- Боргил, ўша одамни синглиси билан мени олдимга келтиргил! 
Иброҳимни Сора Билан бирга келтирдилар. Сора бошига каттагина ёпинчиқ 
ўраган ҳолда кирди. Подшоҳ Иброҳимга таҳти ёнидан жой кўрсатди. 
Сора ҳам Иброҳим ёнига ўтирди. 
- Эй абдуллоҳ, менинг мол-мулкимни ҳисоби йўқ, истасанг ярмисини сенга 
бераман. 
- Қариндошим шу ердади, ўзи сўзласин, - деди Иброҳим алайҳиссалом. 

---

Қиссаси Рабғузий. Носируддин Рабғузий