Microsoft Word qisasi rabguziy ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
31
Уйдан чиқиб муҳокама чоғида "Бизнинг тангримизнинг юзи бундоқ эди, бизники 
ундоқ эди", деган йўсинда сўз талашдилар, сўнгра бир-бирлари билан урушдилар. 
Тўқнашуб чоғида етмиш минг киши ҳалок бўлди. Бунинг ҳабарини эшитган Хандаъ 
ибн Умар етиб келди-да: "Ҳеч бир душман қилмайдиган ишни қилдингизки, бунга 
ўзларингиз айбдорсиз", -деди. 
"Эй подишоҳ, бизга бундай жанжалга солувчи тангрининг кераги йўқ. Бошқа 
тангри тутуамизки, у бизни жанжаллаштирмайдиган бўлсин", - дедилар унга 
жавобан. 
Сўнгра Қарраъ деган тоққа одам жўнатдилар, унга бут ясашлик учун тош 
топишлигини буюрдилар. Иблис алайҳил-лаъна ундан олдинроқ тоққа келиб турди, 
чиройли бир оқ тошни кесиб тайёрлаб қўйди. Одамлар ҳам келиб кўрдилар, олиб 
бориб бир бут ясадилар. Боши олтиндан, кўзлари ёқутдан, тишлари инжудан бўлган 
бу бутнинг узунлиги қирқ тирсак эди. Анвойи кийимлар кийдириб, олдинги бутнинг 
ўрнига, ўша тахт устига ўрнаштирдилар ва ибн Абхар деб атадилар. 
- Эй подишоҳ, бир оламни тайин қилки, бу бутга ходимлик қилсин, -дедилар. 
Хандаънинг кўзи Қосир ибн Убайдо исмли кишига тушди. 
- Манави одам бу ишга ярайдими, -деб сўради шоҳ. 
Рози бўлдилар ва Қосурни бу бутга ҳодим қилдилар. У қирқ йил бутнинг 
хизматида бўлди. Бир куни Иблис фаришталардан эшитдики, "Қосур уруғидан Солиҳ 
отлиғ бир пайғамбар чиққай, бу кофирлар унинг қўлида ҳалок бўлгай", деб. 
Қ
авмнинг ката-кичиги бутнинг олдига йиғилган чоғида Иблис алайҳил-лаъна келиб 
бутнинг оғзига кирди-да қаттиқ овоз билан шундай деди: 
- Эй менинг қулларим, бу Қосур менинг хизматимга ярамайди, уни зиндонга 
солинг! 
Қосирни зиндонга солдилар ва ўрнига бошқа бировни бутга ҳодим қилдилар. 
Қ
осур зиндонда қирқ йил қолиб кетди. Қирқ йилдан сўнг Жаброилга фармон бўлди: 
"Қосурни зиндондан чиқаргил!", - деб. Жаброил қаноти Билан уриб, зиндонни 
иккига бўлиб ташлади ва "Эй Қосур, зиндондан чиққил!" деди. 
- Абхарга қирқ йил ҳизмат қилдим, қирқ йил зиндонда қолдим. Энди қутилдим, бу 
ердан кетайин, - Дея кўнглидан ўтказди ва ўрнидан туриб, зиндонни тарк этди. 
Тоғ томонга йўл олди. Тоғ ичида бир ўнгрига йўлиқди. Беҳад толиққанидан, 
унгирга кирди-ю уйқуга чўмди. Қирқ йил муттасил ухлади, бу пайда Оллоҳ таоло 
уни бир фариштага сақлатди. 
Қосурнинг Заум деган хотини бор эди. Улар бир қанча йил бирга яшадилар. Эри 
бошига тушган кечмишлар туфайли ақлидан озди, у кўчаларда югургилаб, эрини 
чорлаб юрарди. Ўзи жуда ҳунук эди, одамлар унга раҳм-шавқат кўрсатардилар. 
Бир куни уйига қарға сурааидаги бир қуш келди: 
- Эй Заум, Қорусни кўришга истагинг бўлса орқамдан юргил! Деди. 
Заум орқасидан борди. Улар ўша унгирга келдилар. 
- Эрингни чиқаргил! - деди қуш. 
Заум баланд овоз Билан Қорусни чақирди. Шунда унгир очилди, Қосур жавоб 
берд ива "Киргил!" деди. Заум унгирга кириб, Қосурни кўрди. 
- Эй Қосур, шунча йилдан бери бу ерда экансан, нега мени йўқламадинг? 
- Ахбар зиндонидан қутилганимдан кейин бир кеча бу ерда ётдим, - деди Қосур. 
- Бир юз йигирма йилдурки, сен мендан ғойибсан, - деди Заум.ғ 
Бу сўзларни эшитгач, Қосурнинг аёлига кўнгли мойил бўлди, қовушдилар, Заум 
Солиҳ пайғамбарга ҳомиладор бўлди, шул соатдаёқ Қосур ўлди. Заум беҳад қайғуга 
ботди. 
- Унгирдан чиққил! -деди қуш. Заум чиққани ҳамон унгир ғойиб бўлди. 

---

Қиссаси Рабғузий. Носируддин Рабғузий