Microsoft Word qisasi rabguziy ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
27
- Дунёни икки эшикли саройдек билдим. Бир эшикдан кириб, иккинчисидан 
чиқарман, - деди Нуҳ. 
Айтишларича, Нуҳга юз ёшларида пайғамбарлик келди. Эллик йили кам минг 
йили одамларни даъват қилди. Тўфондан кейин уч юз эллик йил яшади. Яна 
айтадиларки, Одаматодан тўфонга қадар икки минг икки юз йил вақт ўтганди. 
Шундан кейин Нуҳ вафот этди. Одамлар уч юз йил Нуҳнинг ҳариатига амал 
қ
илдилар. Сўнгра ҳаммалари кофир бўлдилар, шариатни баён қилгувчи қолмади. Уч 
юз йилдан кейин одамларга Ҳуд пайғамбари юборилди.
 АВЖ ИБН УНУҚ ҚИССАСИ 
Унуқ Одамнинг қизи бўлиб, Авж унинг ўғли эди. Бўйи ниҳоятда узун эди. 
Тўфонда гшу боисдан ҳам ҳаолк бўлмадики, сув унинг тиззасигача чиқди холос. У 
тоғлар устига ўтириб, денгизга қўлини тиқиб, балиқ ушларди ва уни қуёшга тутиб, 
пишириб еярди. Ҳамиятлик эди, беҳад садоқатли эди. Катта ёшли хотин ва бир 
қ
изни олди. Қизни баланд бир тошнинг устига, одамлар кўрмайдиган жойга қўйди. 
Қ
из улғайгач у бир жойга кетди. Қиз тоғнинг бир четига келагида, кўзи бир йигитга 
тушди, унга ошиқ бўлди. Йигит ҳам унга кўнгил қўйди. Қовушмоқликка имкон 
топмадилар. Йигит бир бўрининг олдигма келиб дардини айтди: 
- Бир уста топиб, ўзинг сиғадиган сандиқ йўндиргин, оғзини беркитсин, сен унга 
кириб олгин, - деб маслаҳат берди бўри. 
Ҳалиги одам сандиқни олиб келиб, тоғ тагига қўйди. Бўри ҳам сандиқ ёнида 
ўтирди. Авж келганида бўри йиғлаганича унга пешвоз чиқди. 
- Эй ўғлим, сандиқ ичида омонатим бор, уни сенга қолдирайин, бошқаларга 
ишонмасман, - деди. 
Авж сандиқни олиб хотини ёнига қўйди-да, Яна бир жойга кетди. Хотин 
сандиқнинг қулфини очиб, йигитни чиқариб олди. Бир неча кун бирга бўлдилар. 
Авж қайтиб келиб кўрсаки, бир кимса ерга тупирмиш. 
- Буни ким қилди, - дея сўради у. 
- Мен тупурдим, - деди хотини. 
- Яна бир тупиргин-чи! - деди Авж. Хотини тупурганда унга ўхшамади. 
- Ҳозир сени ҳақиқат гапдан бошқа гап қутқармас, - деди Авж жаҳли чиқиб. Хотин 
қ
ўрққанидан ростини айтди. Авж йигитни сандиқдан чиқарди, хотини ёнига қўйиб, 
бўрини топиб келди. Ерга уриб ўлдирди, устидан ёзилди, бўри нажосат остида 
қ
олди. Ривоят қилишларича, у қайси элдиан ўпкаласа, бир оёғини қишлоқнинг у 
четига, бир оёғини бу четига қўяркан-да, қишлоқнинг тепасига ёзилиб, ҳамма 
одамларни нажосати остида ҳалок қиларкан. 
 ҲИКОЯТ. Авж Мусо алайҳиссалом давригача тирик юрган эди. Мусонинг 
лашкари кўрдики, Авж тўрт йиғоч (бир йиғоч тахминат 9 км келадиган масофа 
бирлиги) жойни банд қилиб турарди. Бир пайт лашкар Билан баробар келадиган 
бир тоғни боши устига даст кўтарди-ю одамлар устига бостириб қўймоқчи бўлди. 
Шунда Оллоҳ таоло сассиқпопишакка илҳом бердики, у келиб Авжнинг боши 
устидан у тоғни тешиб қўйганди, тоғ унинг бўйнига ҳалқа бўлиб қолди. У Мусо Билан 
уруша олмади. Шунда Мусога "Ургил!" деган фармон бўлди. Мусонинг бўйи ўн икки 
қ
ари (тирсак) эди, таёғининг узунлиги ҳам шунча эди. Мусо Яна ўн икки қари 
баландга сакраб, таёғи билан урганди, Авжнинг ошғига тегди ва ерга қулади. 
Мусонинг қавми уни янча-янча ўлдирдилар.