Microsoft Word marsga hujum ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
71
— Endi biz ularni hech qachon quvib yetolmaymiz, hech qachon! 
Ro‘parada yo‘l chekkasiga terib qo‘yilgan tugunlar va uyumlar qatorining oxiri ko‘rinmasdi, go‘yo, 
botib borayotgan quyoshning zarrin nurlari ostida, garmselda qolib ketgan qadimiy qadamjolardek. 
Bir soatdan so‘ng holdan toygan Tis va bobo do‘konga qaytishdi. Erkaklar osmonga tikilgan va 
quloq solgancha hamon o‘sha yerda o‘tirishardi. Tis o‘tirib, oyog‘ini qisgan botinkalarini yecha 
boshlagan edi hamki, kimdir: 
— Qaranglar! — deb yubordi. 
— Padariga la’nat o‘shani! — bo‘kirdi Tis. 
Ammo boshqalar o‘rinlaridan turib, o‘sha yoqqa qarashdi. Ular tubsiz osmon sari ko‘tarilib 
ketayotgan oltin urchiqlarni ko‘rishdi. Ortidan olov dumlar qoldirgancha urchiqlar ko‘zdan g‘oyib 
bo‘ldi. 
Paxtazorlarda shamol oppoq chanoqlarini erinib silaydi. Bog‘chalarda oftobda isingancha targ‘il 
yo‘lbars bolasiga o‘xshagan tarvuzlar dumalab yotadi. 
Ayvondagi erkaklar o‘tirishdi. Bir-biriga qarashdi. Tokchalarda tartib bilan terib qo‘yilgan sariq 
arqonlarga, qutilardagi yaltiroq patron-gilzalariga, kumushrang to‘pponchalarga va shift ostida soyada 
jimgina osilib turgan cho‘zinchoq miltiqlarga qaradilar. Kimdir og‘ziga maysa tiqdi. Kimdir changda 
odam suratini chizdi. 
Semyuel Tis tantanavor botinkasini aylantirib ichiga qaradi-da, dedi: 
— Payqadilaringmi? U oxirgi damgacha meni “xo‘jayin” dedi, xudo haqqi!