Microsoft Word marsga hujum ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
3
bag‘riga bosishiga, yuz-ko‘zlarini silab erkalashga vaqt topa olishiga imoni komil edi. 
Afsus! Ayol boshini chayqadi, hafsalasi pir bo‘lgandek bilinar-bilinmas yelkalarini uchirib qo‘ydi, 
oltinrang kiprikli ko‘zlarini asta berkitdi. Nikoh hattoki ilgaridan tanish bo‘lgan yosh yigit-qizlarni ham 
keksa qilib qo‘yadi... 
Ayol o‘rindiqqa cho‘kdi, o‘rindiq bamisoli uning butun vujudini bag‘riga oldi. U  asabiy qoshlarini 
chimirdi va ko‘zlarini yumdi. Ayol tush ko‘ra boshladi. Qoracha barmoqlari titrab ketdi, beixtiyor 
havoda o‘ynay boshladi. Lahza o‘tib, ayol o‘rindiqda cho‘chib qaddini rostladi va og‘ir-og‘ir nafas ola 
boshladi. 
U xuddi birovni ko‘rmoqchi bo‘lgandek  shosha-pisha xonaga razm solib chiqdi. Taajjub: ustunlar 
oralig‘i bo‘m-bo‘sh edi. 
Uchburchak eshikda eri ko‘rindi. 
— Sen meni chaqirdingmi? — g‘ijinib so‘radi eri. 
— Yo‘q! — deyarli qichqirib javob berdi ayol. 
— Menga xuddi qichqirgandek bo‘lib tuyulding. 
— Rostdanmi? Men mizg‘ib tush ko‘rayotgan edim. 
— Kunduziya? Senda ilgari hech bunaqa bo‘lmasdi-ku. 
Ayolning ko‘zlaridan uning o‘zi ham tush  ko‘rganidan taajjublangani shundoq ko‘rinib turardi. 
— Qiziq, judayam qiziq, — g‘udrandi ayol. — Bu tush... 
— Xo‘sh? — eri kitobga qaytib borishga toqatsizlanayotgan edi. 
— Tushimga bir erkak kiribdiki... 
— Erkak? 
— Baland bir erkak. Bo‘yi olti fut bir dyuym1 keladi. 
— Bu qanaqasi: butun boshli bir dev, alvasti-ku! 
— Nimagadir, — ayol dona-dona qilib so‘zlay boshladi, — u alvastiga o‘xshamasdi. To‘g‘ri, bo‘yi 
juda baland edi. Uning — eh, bilaman, bu gaplar senga alahsirashga o‘xshaydi — uning ko‘zlari ko‘m-
ko‘k edi! 
— Ko‘zlari ko‘m-ko‘k edi, — takrorladi mister K. — Ey xudoyim, keyingi gal qanaqa tush ko‘rar 
ekansan-a?! Hali qop-qora sochli odam ham ko‘rdim dersan. 
— Buni qanday bilding? — dedi ayol. 
— Shunchaki to‘g‘ri kelgan rangni aytdim-qo‘ydim-da, — quruqqina javob berdi er. 
— Ha, sochlari qop-qora! — qichqirib dedi ayol. — Badani esa oppoq. Judayam g‘alati odam! 
Egnidagi kiyimlari ham g‘alati, u osmondan inib tushdi-da, men bilan muloyim gaplasha ketdi. 
Ayol jilmaydi. 
— Osmondan emish. Shu ham gap bo‘ldi-yu. 
— U quyoshda charaqlab turgan ma’dan mashinada uchib keldi, — eslay boshladi missis K. U 
ko‘rganlarini ko‘z oldiga keltirish uchun ko‘zlarini yumdi. — Tushimga osmon kirdi. Shunda bir narsa 
yalt etdi. Xuddi havoga otilgan tangadek. Keyin u kattalasha boshladi. Kattalashib-kattalashib yerga 
ravon tushib keldi, — bu uzun kumushrang dumaloq kema, begona kema edi. So‘ng biqindagi eshik 
ochildi-da, undan baland bo‘yli bir erkak chiqib keldi. 
— Ko‘proq ishlaganingda bunday ahmoqona tushlar ko‘rmas eding. 
— Menga esa bu juda yoqdi, — javob berdi ayol o‘rindiqqa o‘zini tashlab. — Shunday narsalarni 
tasavvur qilaman deb hech xayolimga kelmagandi. Qop-qora sochlar, ko‘m-ko‘k ko‘zlar, oppoq badan! 
Qanday ajoyib erkak, buning ustiga, juda chiroyli ham. 
— Senga shunaqa tuyulgan. 
— Voy ichi qora-ey. Men shunday bo‘lishini xohlaganmidim, pinakka ketganimda u o‘zi paydo bo‘lib 
qoldi. Hatto bu tushga ham o‘xshamaydi. Birdan kutilmaganda, g‘ayri oddiy bir tarzda... U menga 
qaradi-da: shunday dedi: “Men bu kemada uchinchi sayyoradan uchib keldim. Mening ismim Nataniel 
Yor...” 
— Bema’ni ism, — e’tiroz bildirdi eri. — Bunaqa bo‘lishi mumkin emas.  

---

Marsga hujum (roman). Rey Bredberi