Microsoft Word mantiqut-tayr ziyouz com doc

BIR KISHINING QO’SHNI ESHAGINI SO’RAB OLGANI HIKOYATI 
 
Korizda ishlovchi bir kambag‘al odam bor edi. U bug‘doyini tegirmonga olib borib, un 
qilib kelish uchun qo‘shnisining eshagini so‘rab oldi. Tegirmonga borgandan keyin yukni 
tushirib, eshakni tashqarida qoldirdi, o‘zi esa kech bo‘lgach uxlab qoldi. 
Shu payt bo‘ri kelib eshakni yeb ketdi. Eshak egasi kambag‘aldan undan tovon 
to‘lashni talab qildi. Biroq eshakni omonatga olgan odam: eshagingni bo‘ri yedi, bo‘ridan 
tovon talab qil deb turib oldi. 
Ikkalasi janjallashib yugurib mirob — korizlar bosh-lig‘i oldiga keldilar va voqeani 
aytib, tovonni kim to‘lashi lozimligini so‘radilar. Mirob dedi:  
- Kimki bu och bo‘rini sahroga qo‘yib yuborgan ekan, albatta tovonni o‘sha to‘lashi 
kerak. Ikkovlaring ham tovonni O’shandan talab qilinglar. Axir u yaratadi va nobud 
qiladi, yuz minglab qo‘y va eshaklar-ning bo‘riga yem bo‘lishini u amr etadi. Bo‘rini 
yaratgan Uning o‘zi ekan, bu nogahon balolardan ham U qutqaradi. E Rab, U ajoyib 
tovonlar to‘laydi, ammo U qilgan ishga bandalar tovon to‘lamaydi. 
Misr ayollarini ko‘rdingmi, ne holatga tushdilar, chunki ular Yusufning jamolini ko‘rgan 
edilar. Agar bir devona podsho davlatxonasidan baxt topsa, holati o‘zgarsa, hech 
ajablanma. Shu holatda devona o‘zligini yo‘qotadi, orqa-oldi, pastu baland, boru 
yo‘qning farqiga borolmaydi, hatto ko‘z solib qarashga ham holi yetmaydi. Bu holatda 
devona faqat Undan so‘zlaydi, Unga so‘zlaydi, xolos. Nimaiki xohlasa, Undan xohlaydi, U 
bilan istagi bitadi.