Microsoft Word kr sh xolmirzayev 2 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
94
сўрадинг? Ҳа-а, «қаерликсан»... Э, жўра! Шу ерликмиз-да! — деди Мелибой Бўриев ва чапаначасига 
ястаниб олди. — Да-а... Ўзинг-чи? 
— Биз ҳам, — деди у истамай, — шу ерлик. Кейин Мелибойга илжайиб қаради. — Мабодо КГБга 
алоқанг йўқми? 
Мелибойнинг капалаги учиб кетди. Айни чоғда ўтган куни вилоят ва шаҳар ДХБлари бошлиқлари 
билан ҳам Биринчи котиб ҳузурида учрашганини, рэкетчилар бу ерда ҳам пайдо бўлишгани ҳақида 
қайғули суҳбат кечганини эслади. Шофёрга аллақандай қараб: 
— Нима дединг? — деди. 
— КГБчимисан? 
— Бекорларни айтибсан! — оғзидан чиқиб кетди Мелибой Бўриевнинг. — Тавба... 
— Ким билади энди. 
— Шунинг учун билмасдан гапирма, ука! — Тағин хато қилди: шофёрини «ука» дер эди. — Хўш, 
нима гаплар бор оламда? Э, айтмоқчи, пудратга ўтдингларми? 
— Арендага де, — деди шофёр ва сигаретасини тортиб, узун пуфлади. — Куч етмади. 
— Қанақасига? 
— Шунақасига-да... Таксининг янгисини олиш учун фалон пул бериш керак. Эскиси ярамайди. 
Бунинг устига, ремонт ўз ҳисобингдан. Э, оға, бу ишлар бўлмайди... Эй, менга қара! — Ўзи Мелибойга 
қараб қўйди. — Бу ишларнинг охири нима бўлади, а? Мана, обкомга кириб турар экансан. Катталар... 
— Катталар ҳам билмайди, — деди Мелибой Бўриев туйқус. Лекин ўз гапидан ори келди. Катталар... 
ҳамма вақт ҳамма нарсани билишарди: айниқса, коммунистлар... — Менга қара, — деди энди у 
шофёрга, — сен шу, партия... деганига қандай қарайсан? Умуман, сизлар — ҳамкасбларинг қандай 
қарайсизЛар? 
Ҳайдовчи елкасини қисди. 
— Бизнинг завгар партиядан чиқди... Лекин барибир завгар! — хитоб қилди кулиб. — Ўрис 
шопирлар оёқ тираб олишди. — Демократия! — У яна қаҳ-қаҳ отиб кулди. — Партком чангаллаб қолди. 
Бечора... 
Бўриевнинг таъби тирриқ бўлди: ҳа, бундай ишлар кўп бўлаётир. Айниқса, Тошкентда, айниқса, 
ҳалигидай ишчи синфи орасида. Мана бу ергаям етиб кепти. 
— Эй, партиянинг нимаси ёмон-а, нимаси? — бирдан дўқ қилгудек бўлиб сўради. 
— Сен партия аъзосими? 
— Албатта! 
— Унда ўзингдан сўра... Бизга барибир, оға. Ишқилиб, қорин тўқ бўлса, уст бут бўлса, тагимиздан 
шамол ўтиб турса — бў-ўлди. 
— Ахир, партиявий эътиқод-чи? 
— Нималар деяпсан ўзи? 
— Эътиқод. 
— Мен бунақа гапларни тушунмайман. 
— Эсиз. 
— Жим ўтир. 
— А? 
— Тушириб ташлайман. Мана, икки километр юрдик. Ҳақиниям олмайман. 
«Тушириб ташлайман, — ўйлади Мелибой алам билан. — Бунга қандай чидаш мумкин? Бу — 
ўзбошимчалик-ку? Йўқ, бу аҳволга йўл қўйиб бўлмайди!» 
— Менга қара, қайси паркдансан? — деб сўради-ю, боз хатога кетганини англаб қолди: бу билан 
жанжал қилиш — ўчакишишдан нима фойда? Бунинг қалбини билиш керак-ку? — Сизларда ҳамма 
шопирлар ҳам шунақа қўполми? 
Машинани секинлата бошлаган йигит яна тезлатди. 
— Йўқ. Мен шунақа... Сен ҳам катталардан йироқ юр, отдан туш. Анави «BT»ни «Прима»га 
алмаштир, мендан баттар бўласан... Ҳе, биламан, механизаторларни! Бари ўғри-алдамчи. Битта орден-
медал деб юради. Қарабсизки, депутат!.. 
Мелибой кулимсиради. 
— У замонлар ўтиб кетди. 

---

САЙЛАНМА. Шукур Холмирзаев. 2-жилд