Microsoft Word kr sh xolmirzayev 2 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
57
Ҳаммаёқ равшан бўлиб, кўнглим сал жойига тушди. 
Доҳий бўлса, туриптилар! 
Худди менга қўриқчидай! 
Гангиб, пойларига ўтирдим. Чекипши ташлаган эдим, битта тутатдим. Жуда ғуссага ботдим. Энди 
одам ўйлайди-да, оға: «Бу инсон оламга келиб, нима орттирди? Битта шинель, бир жуфт этик, 
каломинка кител, фуражка билан ўтди...» 
Ў, ўзингиздан қолар гап йўқ: Ҳозирги думбул раҳбар ҳам «бир нарсали бўлай» дейди. Халқдан юлай, 
дейди. Кейинги вақтда партия сафига кираман деб ариза берганларнинг тўқсон фоизи раҳбар бўлсам, 
қўлим узун бўлади деб ўйлайди... 
Ахир, раҳбар одам — партия аъзоси бўлиши керак-ку бизда? 
Сизга ёлғон, худога чин, «Икки минг сўм бер, партияга ўтказаман», деган парткомларни 
эшитганмиз... 
Ҳе, ҳаммаёқ бузилиб кетди! 
Лекин бу одам... Иосиф Виссаранович худди Ленинга ўхшаб яшадилар-да! 
Тўғри, тўғри, тушуниб турибман: Ленин бобоям Сталин ҳақида бироз... 
Аммо-лекин умрини халққа берди-ку буям! 
Ҳа! Мен шундай деб ўйлайман! Ҳе, Хрушчёв тахтга ўтиришидан олдин халқ ҳам шундай деб ўйлар 
эди. 
Сталин ўлганда минглаб одамнинг кўнгли озиб қолгани бежиз эмас-да! Менинг касалхонага 
тушганимга ишонмайсиз-да? 
Ана шунақа, оғажон. 
Би-ир маҳал шивирлаб қолдим: 
— Ўртоқ Сталин, бу ишлар... қандоқ бўлди? — Кейин секин ўрик соясига ўтдим. 
— Парво қилма, Кимсанбой, — деди у киши. — Бу кунлар ҳам ўтади. Ҳали менинг қадримга 
етадиган кишилар келади тахтга... Хрушчёв ҳам ўтади. У аслида мени хуш кўрмас эди. Мен уни писанд 
қилмас эдим. «Никита» дер эдим. 
Балки, балки бу гаплар хаёлимда кечгандир? Балки мен қўшиб айтаётгандирман. Аммо гаплашдик! 
— Курский дуга эсингиздами? Танкада ёниб кетаёзган эдим? 
— Эсимда... Кремлда ўтирган бўлсам ҳам, кўриб туриб эдим! — деди доҳий. Ҳа-да, у кўриб турарди. 
Бе, ишонмас экансиз-да одамга... 
Бир вақт қарасам, йиғлаяпман. Кейин аста уйга кираман деган эдим, ҳалиги итлар яна увлаб юборди. 
Туриб қолдим: «Доҳийни қўрикдаяптими улар ҳам?» 
А? Ҳа-да, ҳайкални кўргани ҳар хил одамлар келиб туришарди: бири яширинча, бири ошкор. Бири 
қизиқиб, бири мендан аҳвол сўраш учун. Ишқилиб, бизнинг ҳовли Холиқбердиевнинг музейига ўхшаб 
қола бошлади. 
Ҳе-ҳе-ҳе! Билет сотсангиз бўлар эмиш! Ёшсиз-да! Ундан кўра ўлдириб қўярман ўзимни... 
Э! Сизлар — бошқа авлод! 
Худони биласизми? Билмайсиз. Пайғамбарни-чи? Йўқ. Тўғриси, мен ҳам билмайман. Кўрганим йўқ, 
ўзи кечирсин... Лекин аҳли мусулмон худога ишонади, тўғрими? 
Хўп, қўрқади дейлик. 
Сталиндан ҳам ана шундай... Йўқ, у кишига ишонар эдик. 
Ишонинг шу гапимга: Сталин — биз учун ҳам худо, ҳам пайғамбар эди! 
Уларга қарши бориб бўладими? Уларга сиғиниш мумкин, тавоф қилиш мумкин, холос. 
Ана шундан кейин... 
Э, э, тилингизга шаккар, келишди-да грузинлар! Иккитаси. Мана шундай ерга ўтиришди. Қайдан 
билишган бу савдони? Худо билади. Кейин тусмолладимки, тоштараш арманилар бориб айтишган 
бўлса керак? Капказга борганда... 
«Пакаяний?» Дарвоқе, яқинда қулоғимга чалинди: грузинлар шундай кино қилишипти. Сталинга 
ўхшаган — расмига халқ сиғинадиган кишини кўрсатипти дейишди. 
Ҳа, рост: кинода халқ қўрққанидан сиғинар эмиш... Аммо ҳаётда ўз-ўзидан сиғинар эди, оғажон! 
Ҳе, фалак, ундай одамлар битта ўтади! Худо ҳаққи, Сталин тириклигида Ленин бобониям эсдан 
чиқариб қўйгандик. Энди, асосий ишлар, қийинчиликлар Сталин даврига тўғри келганди-да... Ҳа-ҳа, 

---

САЙЛАНМА. Шукур Холмирзаев. 2-жилд