Microsoft Word kr sh xolmirzayev 2 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
236
қилган. Ҳим, хотини ҳақида ҳурмат билан гапиради. Сизни эса... — Кейин жаҳлим чиқа бошлади. — 
Хоним, агар у йигит жувонга... зор бўлганида, ўшанда... ҳар қадамда топарди. 
— Бунга шубҳам йўқ. 
— Сизни шундан ўша ёққа — Грузияга олиб кетиши, қолаверса, ўша биллур кўзли узукни харид 
қили-ши... 
— Эй, кечирасиз, сиз мани ким деб ўйлавоссиз, — деб қолди у бирдан. — Кўнглингизга олманг, 
илтимос қиламан сиздан, Қувватжон, ўлай агар... Худо тепамдан уриб, тарикдай сочиб юборсинки, ман 
биров билан юрмадим ҳеч. Кулиб қараган бўлишим мумкин. Ҳазил-ҳузул дегандай... 
— Ҳим, ишонаман. 
— Мани ўша ёққа олиб бориптими, демак, арзиган бўлсам керак? — шундай деди-да, ғурурига 
қўшиб уялганини ҳам яшириш учун кулиб юборди. — Жичча қуйинг, азизим... келган, кетган бўлса — 
яхши бўпти. 
— У сизни соғинган, — дедим. — Бекорга «Тановар»ни ҳадеб қўйдирмаган. 
У менга тикилиб қолди ва: 
— Да, это интересно, — деди. 
— Шунақа. 
— Бўпти, хафа бўлманг. 
— Бир-биримиздан ҳеч қачон хафа бўлмаслигимиз учун. 
— Яшанг! Хафа бўлишнинг ўзи, вабше, фойдаси йўқ, экан... Ўзинг эзиласан. Душманларинг 
аҳволингни кўриб кулишади. Дўстларингни раҳми келади. 
 
20 
Ҳусанжон шошиб келиб, стол четига кафтларини тираганча: 
— Кетиптилар, — деди. — Хизмат қилган официантка такси заказ қилган экан. Кеча бизда ётмаган, 
администратор билан ҳам гаплашдим. 
— Ҳим, ўтиринг... Қаерга кетишганини айтмаган бўлса керак? Такси — шаҳарда қатнайдими фақат 
ё междугароднийлари ҳам борми ҳозир? 
— Ҳозир фарқи йўқ, окажон, — деди Ҳусан. — Оммо-лекин битта қарз гапни айтиб қўйишим 
керак... Хоним, сизни икки марта сўрадилар. Илгари келишларидаям сўровдилар. Ман сизни бир бор 
кўрганимми, сиз ҳам у кишини сўраганизни айтувдим. Ҳу, бирон ойлар муқаддам... 
Гулсара мийиғида жилмайиб, секин-секин бош ирғади. Кейин менга қараб кулди. 
— Бир марта сўровдим... Шу кўргим келувди-де аблаҳ окайизни. 
— Аттанг-аттанг, — дедим мен. Аммо Гулсара ҳам уни кўришга, дарҳақиқат, умидвор эканига 
шубҳам қолмади. Бу эса, менинг: «Гулсара ҳам уни севиб қолган», деб ҳукм чиқаришимга асос бўлдики, 
уларни уч-раштиришни — дўстона бурчим, деб ҳисобладим. (Бироқ «бурч»нинг ижроси яна чўзилиб 
кетди...) 
— Мен тепага чиқишим керак, — деди Ҳусанжон. — Окамиззи энди қўлдан чиқармайман! 
— Омон бўлинг. 
— Ичкаригаям кириб туринглар... Маҳаллий клиентлар жа саналиб қолишди. Ҳозир ҳам турислар 
ўтиришипти. 
— Бизгаям навбат келар, — дедим. 
— Келмасаям ўксимиймиз, — деди Гулсара. Кулишдик. Ҳусанжон кетди. Мен фужерларга яна 
шампандан қуйдим. Гулсара чиннигулни авайлаб-авайлаб ҳидлар эди, дафъатан кафтида қисиб, бурнига 
босиб турди-турди-да, столга ташлади. Кейин бирдан сергакланиб: 
— Қалдирғочлар қалай? Қалдирғочларийиз? — деб сўради. — Бола очгандир? 
—Аллақачон. 
—Кичкина жишдир? 
— Темирқанот ҳам бўлди... — шундай деб, жувоннинг ул мурғак қушчаларга бўлган ғойибона 
меҳри менга таъсир этиб кетганини сездим: назаримда, у қуш ҳақида эмас, одам боласи ҳақида 
сўраётгандек эди. 
Кейин, иттифоқо: «Э, бу аёлнинг ҳам фарзанди бўлганмикан — бормикан? — деб ўйладим.— Лекин 

---

САЙЛАНМА. Шукур Холмирзаев. 2-жилд