Microsoft Word kr davron ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
7
Икковимиз поезд йўлидаги иккита релсдамиз. Кетаверамиз, кетаверамиз, йўлимиз эса сира 
кесишмайди. 
— Бунга ҳожат бормикин? 
— Балки йўқдир? 
— Бирга ўқиганимиз ҳурмати мен барча инжиқлигу пичингларингга чидаб бераман. Бошқа 
одам келганда нима қилардинг? Фикрингни қандай исбот этардинг? 
— Бошқа одам ҳеч бўлмаганда тупроқ таркибидаги тилладан хулоса чиқариб оларди. 
— Тилла зарралари, дегин. Балки бу ерда олтин сараловчилар ёки заргарлар яшашгандир. 
Тилла зарралари ҳатто уммон сувларида ҳам бор. Сенинг ўрнингда бўлганимда жирттакилик 
қилмай, экспедитсиянинг ишини «Кўҳна қишлоқ, фалон асрда бу ерда олтин сараловчилар 
истиқомат қилганлар. Гўшаларини қайси бир сабаб билан тарк этганлар», деб якунлаб қўя 
қолардим. 
— Сенинг шундай йўл тутишингга имоним комил. Лекин ўрнингга бошқа одам келганда бу 
ерни ҳатто қишлоқ деб аташ мумкинмаслигига тушуниб етарди.
— Қишлоқ ҳам эмасми? Яна яхши! Балки бир неча киши яшагандир. Баки аллақандай 
қочоқлардир? 
— Тошлардаги тасвир-чи? Фақат радиатсия таъсиридангина шу аҳвол рўй бериши мумкин. 
— Агар одамлар минг йил илгари радиатсия нима эканини билганларида касбимизга эҳтиёж 
қолмас эди. Бу иш сени анча уринтириб қўйибди. Дам олиш керак. Истасанг Қора денгиз 
бўйидаги энг яхши... 
— Илтифотинг учун раҳмат. Хўш, шу ерда тураверамизми ё айланамизми? 
Ниёз яна атрофга разм солди. 
— Айланишдан нима фойда? Кел, сих ҳам куймасин, кабоб ҳам. Мен қайтгач, бир қарорга 
келолмаганимни билдираман. Ўзини чақиринглар, дейман. Бориб ўзинг талашиб-
тортишаверасан. 
Улар орқага қайтишди. Даврон Ниёзнинг бу сафар ҳам қўлдан сирғалиб чиқмоқчи эканини 
англади. Ниёз аслида бундай фикрга тўсатдан, ҳозир келгани йўқ. Ишни йўлдаёқ пишитган 
эди. Бир қарашда Давронга ён босаётгандай кўринди. Ҳолбуки, у ўз зирҳига ўралиб оляпти. 
Ишни тўхтатишга сабаб бўлувчи бирор жиддий омил йўқлигини, бу гап фақат тор доирадаги 
ўзаро тортишув натижаси эканини у билади. Тўғрироғи дотсент Бекмирзаев билан 
раҳбарлардан бирининг (Ниёзнинг қариндоши) кўп йиллардан бери келишмаслиги, шу сабабли 
марҳумнинг ҳар бир иши қаршиликка учрагани, шунга қарамай ютуқ билан якунланганини ҳам 
билади. Дотсент Бекмирзаевнинг Ёзёвонда бошлаган иши ҳам, айрим тахминларга қараганда, 
муваффақиятдан холи эмас. Ниёзга бу ҳам маълум. Шундай экан ё чикка, ё пукка, деб таваккал 
қилишга ҳожат йўқ. Жанжалли ишдан четроқда тургани маъқул. Қариндошининг ёнини олай 
деса, эрта-индин Ёзёвондаги ишлар яхшилик билан якунига етса, раҳбар эмас, у ёмонотлиқ 
бўлади. Давронга ён босай деса, яна чатоқ. Ҳар икки ҳолда ҳам душман орттиради. Шу 
боисдан учинчи йўлни танлагани маъқулроқ. Бу бир жиҳатдан Даврон учун ҳам яхши. Йўқса, бу 
жоҳил ишни чалкаштириб кетиб, одамни ҳалак қилиб юбориши ҳам мумкин. 
— Мен учун бирор кунингни ажрата оласанми? — деб сўради Ниёз чодирга 
яқинлашганларида. 
— Нима эди? 
— Командировка муддати бир ҳафта. Шу атрофда яхши ерлар бор, деб эшитаман. 
Икки кундан бери Давроннинг юраги сиқилиб қадрдонларини қўмсаётган эди. Шу учун 
«Меҳмоннинг истаги баҳона бўлиб оёқнинг чигилини ёзсаммикин», деган хаёлга келди-да, 
«Яхши, эрта бўлсин-чи, бирор ёққа борамиз», деди. Ниёз Давроннинг дарров кўна қолганидан 
ҳайрон бўлди. Чунки у «Қандайдир баҳонани пеш қилиб, илтимосимни ерда қолдиради», деб 
ўйлаган эди. 

---

Даврон (қисса). Тоҳир Малик