Microsoft Word kr davron ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
6
Ниёз Давронни кўриши билан қулочини кенг ёйиб келди-ю, аммо қўл бериб кўришди. 
Вазиятни аниқлаш учун вакил сифатида ташриф буюрганини маълум қилиб ишлар билан 
танишиш истагини билдирди. Даврон уни атайин тупроғи кўпчиб ётган йўлдан бошлади. 
Паст бўйли, тўладан келган Даврон илдам одимлайди. Ниёз эса худди портловчи моддани 
босиб олишдан қўрққандай эҳтиётлик билан қадам босади. У Давроннинг ортидан бир оз юриб 
дўнгликка чиқди-да, тупроққа қоришган шимининг почасини қоқиб тўхтади. 
— Мени қаёққа бошлаяпсан? Юмронқозиққа ўхшаб ўйиб ётганларингни кўриб турибман. 
Менга топилган нарсаларни кўрсат. 
— Институтда кўрмадингми? 
— Беш-олтита сопол парчасини кўрдим, — деди Ниёз истеҳзо билан. 
— Афросиёбни қазишаётганда ҳам дастлаб сопол парчалари чиққан, дейишади? — Даврон 
ҳамроҳининг истеҳзосига киноя билан жавоб берди. Ниёз ён чўнтагидан сигара олиб лабига 
қистирди. Аммо ўт олдирмади. Унинг бундай виқор билан туриши илм оламининг вакилини 
эмас, балки гангстерлар бошлиғини эслатарди. Ниёз атрофни кузатган бўлиб индамай турди. 
Кейин сигаранинг учини тишлаб ташлади-да, тутатди. 
— Афросиёбни, дейсанми? — У сигарага ҳали унча ўрганмаганмиди ёки қаттиқроқ тортиб 
юбордими, ҳар нечук йўтали тутиб сўзини давом эттиролмади. 
— Ҳатто Помпеяда ҳам, — деди Даврон яна киноя оҳанги билан. 
Ниёз сигарани қутисига жойлаб, чўнтагига солди. 
— Помпея билан Афросиёбнинг вақти ўтди, ошна. Сен билан менинг чекимга бундай зўр 
ишлар тушмаган. Шунинг учун кўрпага қараб оёқ узатиб юравериш керак. Оғримаган бошни 
оғритишдан нима фойда? 
— Агар одамда бош бўлса оғриб тургани ҳам маъқул. Баъзилариники бутунлай оғримайди, 
дейишади. Улар бошлари борлигини ҳам унутиб қўйишса керак... 
Ниёз Давроннинг нимага шама қилаётганини тушуниб, қошларини чимирганича қараб 
қўйди. 
— Илмий кенгаш маълумотларингда арзирли фикр йўқ, деган қарорга келибди. 
— Айрим билимдон ўртоқлар шундай деб илмий кенгашни чалғитгандир? 
Даврон энди Ниёзнинг «илдизини» — раҳбарлик лавозимларидан бирини эгаллаб турувчи 
қариндошини назарда тутган эди. 
— Мен бу ерга айрим одамларнинг истаги билан келганим йўқ. 
— Агар илмий кенгаш сен айтган қарорда бўлганида қадам ранжида қилишингга мутлақо 
ҳожат қолмасди. Ишни тўхтатиш ҳақида қатъий буйруқ юборишарди. Шундай эмасми? 
— Балки... Лекин мен ёмон ниятда келганим йўқ. Пичингсиз гаплашсак бўлаверади. Сен 
мени ёқтирмайсан, буни яхши биламан. Мен ҳам сени кўрай, деб соғиниб келмаганман. Буни 
ўзинг тушуниб турибсан. Шундай экан, эркак кишининг очиқчасига гаплашгани дуруст. 
Ўртамизда қарз йўқ. Амал ҳам талашмаймиз. Мен ўз насибамни, сен ўзингникини териб 
юрибсан. 
— Жуда ўринли ажрим қиляпсан. Қани, сигарадан ол, бир тутатайлик. — Ниёз унга сигара 
тутди. — Ўзингчи? 
— Чекким йўқ, — Ниёз шундай деб ёққични ёқди. 
— Ўҳ-ҳў, — деди Даврон сигара тутатиб, — ўткир экан... Дунё худди иккига бўлинганга 
ўхшайди. Мана, ҳозирги гапларингни қара. Биз беш йил бирга ўқидик. Аммо сира ош-қатиқ 
бўлганимиз йўқ. То ўлгунча салом-аликдан нарига ўтмаймиз. Ҳатто у дунёда ҳам сирдош 
бўлолмасак керак. Нимага шундай экан? 
— Феълимиз бошқа-бошқа. 
— Феъл эмас, дунёқараш, дегин. Қизиқ, икковимиз ҳам одам боласимиз, лекин кўринишимиз 
ўхшамайди. Икковимизда ҳам салкам уч килолик мия бор, бироқ бошқа-бошқа фикрлаймиз. 
Ҳатто касбимиз бир, аммо тутган йўлимиз айри. Ҳамма гап шу танланган йўлда бўлса керак. 

---

Даврон (қисса). Тоҳир Малик