Microsoft Word kr bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
179
— Буни қаердан билишингга ақлим етмайди, — деди эр ярим ҳазил тариқасида гапиришга 
уриниб, — ахир ўз миннатдорлигимни изҳор этишга жуда нўноқман-да. 
Эдис бошини чайқаб қўйди: 
— Бундай эмас. Фақат сен мантиқан фикрловчи одамсан. Ҳар қандай мантиқан фикрловчи 
одам эса сен нимани кўрсанг шуни кўриб туради. Ва миннатдорликни ҳам... — Аёл жим бўлиб 
қолди. Палмер унинг лаблари бир лаҳзада унсиз қимирлаганини кўрди, — ҳис қилади, — 
гапини тугатди Эдис. 
— Мен ҳис қиламан, жуда чуқур миннатдорлик туйғусини ҳис қиламан ва мен... — ўз 
фикрини сўзларсиз ифода этишга ҳаракат қилиб, у қўлини силтаб қўйди. 
— Ва бу моддани ўз ҳисоботингга киритмоқчи бўлгансан, — деди аёл эри учун. 
— Тахминан шундай. 
Эдиснинг нигоҳи юқорига ва бироз четга, Палмернинг юзига сирпаниб борди. 
— Ҳисобот бериш сен учун жуда ҳам муҳим, Вудс. Банкир учун бу энг асосий нарса, шундай 
эмасми? 
— Қайсидир даражада, ҳа. 
— Ҳисобот, — такрорлади хотини унга қарашда давом этаркан, — бу, аслида, якун чиқариш. 
Мен, ҳалиги... йиллик балансни назарда тутаяпман. Сизларда буни нима дейди? Якуний 
чизиқми? 
— Якуний чизиқ. Ҳа. 
— Якуний чизиқдан ташқари деярли ҳеч қандай аҳамиятга эга эмас, — хотини шу қадар паст 
овозда гапирар эдики, яхшироқ эшитиш учун Палмер ҳатто энгашишга мажбур бўлди. — У 
ишга хотима ясайди. Бунгача ҳамма нарса бўлиши мумкин: яхши ҳам, ёмон ҳам, ажойиби ҳам, 
азоб-уқубати ҳам — ҳар қанақаси. Якуний чизиқ қора сиёҳда тортилдими, демак ҳаммаси 
жойида. 
— Ана, холос... — Палмер ҳиссиётининг бирмунча муддат ҳавода осилиб туришига изн 
берди, чунки гарчи хотинининг адоватини яққол ҳис этиб турган бўлса-да, унинг нимага шама 
қилаётгани тагига етолмаётганди. — Мен ҳеч қачон дебет ва кредитни бу қадар завқ билан 
изоҳлашганини эшитмаганман, аммо сен ҳақсан деб қўрқаман. Якуний чизиқ — фақат шу 
аҳамиятга эга. 
— Бундан ҳам муҳимроғи шундаки, у кредитни кўрсатиб турса. 
— Ҳа. 
Хотини бош ирғаб қўйди: 
— Яхши. Сен қора якуний чизиқ тортдинг, азизим. Омадинг бор экан. 
— Эдис. — Палмер хотинининг гавдаси ростланганини ва ўзини яқинлашиб келаётган
ҳужумдан сақлашга чоғлаётгандек яна ҳам таранг тортилганини кўрди. — Мен сенга нимани 
ҳис қилаётганимни айтмоқчи эдим, холос. 
— Айтдинг ҳам. 
— Хўш? 
— Раҳмат, азизим. — Аёл яна ерга тикилди. — Жиддий айтаяпман. Раҳмат. 
— Сен менга раҳмат айтма, мен айтишим керак сенга. 
Хотини қисқа, кескин кулиб қўйди: 
— Алфонс ва Гастон жўмардларча бир-бирини ҳурмат қилганларидайми? 
— Тағин мени кексалигингни билдириб қўяяпсан дейсан-а. 
Аёлдаги таранглик йўқолгандай бўлди ва у эрига бурилди. Палмерга ҳатто хотини чеҳрасида 
табассум жилва қилгандай туюлди. 
— Бизлар нимадан изтироб чекишимизни топмоқчи бўлгандим, холос, — деди Эдис. — Нью-
Йорк касаллигидан экан. Аломатлари — бошқалар билан муносабатнинг мутлақо йўқлиги. 
Сабаби эса — қаттиқ толиқиш. 
— Эҳтимол, сен ҳақдирсан. 

---

Банкир (роман). Лесли Уоллер