Microsoft Word kr bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
142
— Чироқ ёруғи халақит бермаганда кўринг, — деди жувон, — ҳамма нарса ёрқинроқ бўлди. 
Бир пасдан кейин сўнгги қуёш нури ҳам сўнади ва осмонда фақат кечки шафақ қолади. Агар 
омадимиз чопса, дарёда кемани ҳам кўрамиз. Ҳақиқий кемани, юкчи ёки шатакчи кемани эмас. 
Агар ҳаво сал илиқ бўлганида биз уларни балконнинг ўзидан томоша қилган бўлардик.
Ўзининг азалий кунжковлик одати бўйича (дарвоқе унинг яхши банкир бўлиб етишувига шу 
ёрдам берган эди) Палмер шундай фикрга келди: Мак Бернс деразасидан кўринувчи бу 
манзарани у қаёқдан бу қадар яхши билади? Ўзи ҳам кутмаган ҳолда қуйидаги саволни 
берганини эшитди: 
— Бу ерда олдин кўп бўлганмисиз? 
— Кўп эмас. Бир гал бўлган эдим. 
— ЮБТКга ишга киришингизга қадар Бернсни шахсан биларсиз деб хаёлимга 
келтирмагандим. 
— Билардим. Кўплаб газетчилар билади уни. 
— Ишонсам бўлади. 
— У бу ерда Вик Калхэйн учун шахсий йўриқлари йиғинларини ўтказади. Бу анъанага 
айланиб қолган. Барча йиғилишлар норасмий бўлиб, ҳеч қаерда эълон қилинмайди. 
— Тушунаман. 
Палмерга қараб олиш учун жувон унга томон ўгирилди. 
— Тушунасиз? 
— Албатта. 
— Ўз-ўзидан маълум, — давом этди жувон Палмернинг охиригача айтилмаган саволига 
жавоб қайтараркан, — бундай ҳолларда мен дарёдан узоқ завқ ололмас эдим. Лекин менинг 
уч-тўрт дўстларим уйларининг деразалари дарёга қараган. Бунинг устига мен ўзим ҳам атиги 
бир маҳалла нарида тураман. Кечқурунлари бу ерда айланиш ёқимли. Бу манзарадан мен йил 
бўйи завқ оламан. 
— Бу... ҳа-ҳа... яхши. 
— Қизиқ, — бирдан деди жувон, — мен кўпинча тушунмайман — сиз менинг жавобимдан 
қониқасизми ёки ўлгудай зерикарлими сизга. Бу қанақа чеҳра! 
— Сокин ва тошдай. 
— Банкирга... ёки ўйинчига хос олий даражадаги чеҳра. 
Палмер бош ирғади. Сўнг сўради: 
— Э худойим, Бернс қаерда ўзи? 
— У ҳозир келиб қолади. 
— Ҳо-о... ҳали бу томошани бирга тузганмиз денг? — сўради Палмер. — Ранг-баранг 
манзара, босснинг томоғини мойлаб, ҳайфсанни юмшатиш мақсадида аччиқ ичимликми? 
— Ичимликларни сиз тайёрлагандек бўлиб кўринди менга. 
— Ҳа, тўғри. Эсимдан чиқибди. 
— Менинг тағин ичгим бор. Сизга ҳам зарар қилмас, балки. 
Палмер бар томонга йўл олди. Кўчадан тушиб турган ғира-шира ёруғликда зўрға нарсаларни 
ажратолди.
У аниқлик киритди: 
— Менга ортиқ керак эмас, лекин шундай бўлса-да, яна ичаман. 
— Хонимнинг бир ўзи ичишига жаноб йўл қўймагани учун. 
— Мен жаноб ва сиз хоним бўлмаганингиз учун, — деди Палмер, янги коктейл тайёрлар 
экан. — Мен банкирман, сиз эса жамоатчилик билан муносабатлар бўйича менинг 
ёрдамчимсиз. — У жувонга қадаҳни тутди-да, телефон томонга кетди. — Худо хайрингизни 
берсин, чироқни ёқиб қўйинг. Мен дискни мутлақо кўрмаяпман. 
— Макка яна бир телефонограмма юборишга ҳозирланаяпсизми? 

---

Банкир (роман). Лесли Уоллер