Microsoft Word kr bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
139
Йигирма олтинчи боб 
— Йўқ, — деди Палмер Бернснинг катта-катта қўлбола қадаҳларига коктейлнинг иккинчи 
улушини тайёрларкан, — то анови ғаддор ливанлик келгунча кутиб туришингизга тўғри келади. 
Мен насиҳатномани икки бор ўқимоқчи эмасман. 
У бурилди-да, қадаҳларни шакли ғайриоддий гилам тўшалган Бернснинг меҳмонхона 
бўлмасидан кўтариб кетди. Йўл-йўлакай гиламнинг қалин пати унинг ботинкаларини 
сўраётгандай ҳис қилди. Палмер Виржинияга унинг қадаҳини тутқазди-да, қаршисига чўкди. 
— Суҳбатимиз ҳақида битта-яримтанинг билиб қолишини истамайман ва бу уни кабинетига 
тайинламаганимнинг ягона сабабидир, — давом этди у. — Бошладим дегунча овозим кўтарилиб 
кетадими деб қўрқаман. 
Виржиния ўз қадаҳига тикилиб ўтирарди. Юқоридан тушаётган нур коктейлда, ундан 
жувоннинг катта-катта қора кўзларида акс этарди. Ўйноқи нурлар ичида у лўли қизларга 
ҳаддан ташқари ўхшаб кетарди. 
— Сизнинг ҳаммадан кўп нимадан жаҳлингиз чиқади? — сўради Виржиния охири. — Умуман, 
бўлиб ўтган нарсами ёки мен сизни олдиндан огоҳлантирмаган нарсами? 
— Мен ҳар икковингизга ғоят... 
— Чунки, — давом этди жувон, — ўз мажбуриятларига қанчалик хушламай муносабатда 
бўлганини жуда яхши биламан. Мак ленчдан кейинроқ “стар”лик анови гуруҳ билан бирга 
ҳужум қилган заҳоти мен қандай қилиб бўлмасин, сизга қўнғироқ қилишим керак эди. 
— Сиз мени тополмадингиз. Мен машинада эдим. 
— Мен сизни банк вестибюлида тутиб олган бўлардим, — эътироз билдирди жувон. 
Палмер ўзини кулишдан тийиб қолди. У жувоннинг афсус қилганини бирор марта ҳам 
кўрмаганди. Ўзининг астойдил таъкидлашича, фақат айрим одамларгина бундай илтифотга 
сазовор этган. 
— Тутиб олган бўлардингиз, — қандайдир қуруқ оҳангда деди йигит. 
— Лекин олдиндан сиз билан келишиб олмай туриб, Бернс шундай қила олиши менинг 
хаёлимга келган бўлса, ўлай агар. 
— Аслида унга мен ўзим айтган эдим бу ҳақда, — иқрор бўлди йигит. 
— Мен ўйлабманки... 
— Шундай суҳбат бугун тунда, тўғрироғи, соат иккидан кейин, иккаламиз ҳам бўкиб ичиб 
олганимизда бўлган эди, — тушунтирди Палмер. — Мен шунчаки Пенемюнде ҳақида эслатган 
эдим, холос. Энди кўриб турибман, Бернс билан жуда эҳтиёт бўлиб муомала қилишим керак 
экан. Битта ортиқча сўз айтиб қўйсам, Нью-Йоркнинг “Стар”и бошида тегирмон тоши юргизар 
экан. 
— Агар у ўз ғоясини сиз билан баҳам кўрмоқчи бўлса, сиз уни бундан қайтариб қолишингиз 
мумкинлиги ҳақида ўйламаганмисиз? — сўради Виржиния ҳамон коктейлдан кўз узмай, битта-
битта ҳўплай бошлаб. 
— Ўйлаганман. 
— Унда омадингиз бор экан, сиз... — Жувон жимиб қолди ва қадаҳини ўриндиқ ёнидаги 
столчага қўйиб, Палмерга қаради. Нур тушмаганда унинг кўзлари янада қора ва теран кўринар 
эди. Гўё жувон уларнинг ҳар икковини иккита ғордан туриб кузатгандай. — Менимча, — деб 
гапини ўнглаб олди Виржиния, — мен аввал сизлардан сўраб олишим керак эди, хўш, 
сизнингча “Стар”даги мақоланинг ишга нафи тегадими, йўқми деб. Назаримда, сиз бунга 
айтарли эътибор бермайсиз. 
— Шахсий реклама омонат банклари билан курашда ёрдам беролмайди, уруш вақтида мен 
Пенемюнеда бўлдими ё Тимбуктудами, нима фарқи бор, лаънатини? 
— Бу тимсол яратишга ёрдам беради. 

---

Банкир (роман). Лесли Уоллер