Microsoft Word kr bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
150
— Биз ҳар доим хаёл суришни кейинга ташлаб қўяверсак бўлади, — деди жувон. 
Йигит кескин ҳаракат билан кафтини унинг сийналарига босди ва уларнинг ёқимли илиғини 
аввал кафтларида, сўнг бармоқларида ҳис этди. Жувон унга томон сурилди.
— Совуқ одам ўлган, иссиқ одам эмас, — эркакнинг қулоғига шивирлади у. 
Палмернинг қўллари жувон бадани бўйлаб сирғалди ва оғзи билан ютоқиб нафас олди, сўнг 
у яна жувон баданининг ҳузурбахш уммонига ғарқ бўла бошлади. 
Йигирма саккизинчи боб 
Палмер уйғонганида соатнинг ялтироқ миллари 9.30 ни кўрсатиб турарди. У Виржинияни 
ушламоқчи бўлиб ўгирилди, бироқ ёнида ҳеч ким йўқ эди.
Тўшакда ўтириб олиб, у қоп-қоронғи хонага кўз югуртирди. Шу пайт уйнинг аллақаеридан 
душнинг очилган овози қулоғига чалинди; бир дақиқадан кейин сурилма эшик қаттиқ 
шарақлади; шарақлаган овозига қараганда, бу душхона эшиги эди. У оёқларини каравот 
қиррасидан ошириб отди-да, ўрнидан турди. Бироқ ўша заҳоти яна ўтириб олди. 
Мийиғида кулиб, у яна кўтарила бошлади, бу сафар анча секин, сон ва елка мушакларини 
енгил, узоқ оғриқ қамраб олганини ҳис қилиб турарди. Иштонини қидириб, у у ёқ-бу ёққа 
қаради, қараса у қора комбинацияси ичида экан, кийиб олди. Сўнг оёқ яланг меҳмонхона 
бўлмасидан юриб ўтди-да, ҳаммомхонани қидириб топиб, эшикни чертди.
— Яхши ҳолатдамисан? 
— Ҳар доимгидай. 
Палмер эшикни очди ва артинаётган жувоннинг баданига маҳлиё бўлганча тўхтади. 
Ётоқхона бўлмасидан тушиб турган ғира-шира ёруғда у ғоятда нафис ва юмшоқ кўринарди — 
равон қадди-қомат, мафтункор сийна ва сонлар. Бу ердаги кундуз чироқлари ёғдусида 
жувоннинг ингичка қобирға излари, елка ва болдир мушаклари алоҳида нафосат ила кўзга 
ташланарди. 
— Нигоҳингни шиша ичига яшириб қўймоқчи эдим, — деди жувон бир лаҳза артинишдан 
тўхтаб. — Мен бу шишани менга маънавий кўмак керак бўлган ҳоллардагина очишни истар 
эдим. 
— Менинг кўнглимда ҳеч қандай маънавийлик йўк. 
— Ҳамма гап шунда. — Жувон оёқларини артиб бўлди-да, қаддини ростлади. — Сўрагани 
бироз кеч қолдим-у, — давом этди у, — аммо мен сенга ёқаман, шекилли. 
— Ҳа. 
Жувоннинг кўзлари катта-катта очилди: 
— Тап тортмай айтаяпсанми? 
Палмер хўмрайди: 
— Заҳархандаликни қўй. Бусиз ҳам бугун сен менга жуда кўп нарса қилдинг. 
Гўё йигитнинг гапларини яхшилаб эшитиб олмоқчидай жувон бошини хиёл эгди. 
— Мен эса сени доим мен учун қиласан деб ўйлаб юрардим. 
— Ҳа, биласанми, — гап бошлади Палмер, — сенинг ҳаётингда дастлабки қулай пайт 
топилди дегунча ўзини оёғингга ташлашга тайёр ўн-ўн бештаси учраса эҳтимол... 
— Мен ҳақимда шунча нарсани қаёқдан биласан? — Унинг гапини бўлди жувон, — ҳаётимда 
ўн-ўн бештаси учрашини? 
— Мен билмайман, аммо сен ажойибсан. 
— Раҳмат. — Жувон ойнага ўгирилди ва бармоқлари билан сочларини савалай бошлади. 
Ойнада уларнинг кўзлари тўқнашди. — Мен сени ҳайратга солмоқчиман, — деди жувон. 
— Янами? 

---

Банкир (роман). Лесли Уоллер