Microsoft Word haq hamisha golib ziyouz com doc

 
Quturgan sel 
Makka mushriklari shaharda Islom diniga kirib, Muhammad alayhissalomga 
ergashganlarga aslo tinchlik bermay qo‘yishdi. Ko‘cha-ko‘yda uchratib qolishsa, 
haqoratlashar, goho kaltaklashar, itga talatishardi. Boshlaridan xamr quyib yuborishardi. 
Axlat va mag‘zavalarni sochib ketishardi. Bolalarini musulmonlarning bolalariga qarshi 
gij-gijlashardi. Xullas, mushriklar Islomga kirganlarning boshiga it kunini solayotgan 
alamli, xo‘rlik kunlar edi. Bu ishda, ayniqsa, Makkaning obro‘li, gapi butun akobirlaridan 
Abu Sufyon, Amr ibn Hishom, Umar ibn Xattob kabilar rosa quturib, alamini 
uchragandan olayotgan, zahrini xohlaganga sochayotgan fojiali kunlar edi. 
Amr ibn Robia ham xotini Laylo bilan ko‘p musibat, xo‘rlik-kamsitishlarga duchor 
bo‘lishdi. Oxiri ko‘ch-ko‘lonlarini yig‘ishtirib, qancha yillar yashagan hovli-joylar, xesh-
aqrobalarini tashlab, Habash yurtiga hijrat qilishga qaror qilishdi. Ularning yo‘l tadorigiga 
tushib qolganini ko‘rgan Umar Layloning yo‘lini to‘sib chiqdi: 
– Yo‘l bo‘lsin, Abdullohning onasi, Makkani tark etib, safarga ketmoqchimisizlar? 

---

Haq hamisha g’olib (Umar al-Foruq). Ahmad Muhammad 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
7
Laylo Umar bilan gap talashish befoydaligini his etib, o‘zini qo‘lga oldi-da, hayajonini 
yashirib ohista dedi: 
– Ha, Umar, bu yurtdan bosh olib ketmoqchimiz. Allohning dargohi keng, shuncha 
xo‘rlanganimiz, azob-sitamlarga qolganimiz yetar! Axir sizlar kun bermay qo‘ydingizlar-
ku, ayovsiz xo‘rlab, kamsitib, azoblab tashladingizlar-ku! Ha, Umar, Allohning yeri 
bepoyon, karami keng, biror joydan tinchroq, erkinroq yashash imkoni chiqib qolar? 
– Yaxshi o‘ylabsizlar, xudoyingiz sizlarga yo‘ldosh bo‘lsin!
Er-xotin gapni chuvalatmaslik uchun eshaklarini niqtashdi. Umar ularning ortidan 
ma’yus tikilganicha qoldi. Laylo buni sezdi. Hatto Umarning tovushida allaqanday 
siniqlik, achinish ohanglarini ilg‘aganday bo‘ldi. Yo o‘zining hozirgi holati juda g‘amgin 
bo‘lgani, yig‘lab yubormaslik uchun lablarini qattiq qimtib olgani uchunmi, unga shunday 
tuyulgan bo‘lishi mumkin edi. Har g‘alay, tug‘ilib o‘sgan joyingni, vataningni, qavmu-
qarindoshlaringni tashlab ketish oson ish emasdi. Ammo bunday qilmaslikning iloji ham 
yo‘q edi. Chunki tarozining narigi pallasiga er-xotinning dini-iymoni qo‘yilgan edi. 
Biroz yurishgach, Laylo eri Amirga qalbini kemirayotgan shubhalarini so‘zlab berdi. 
Ammo u xotinining kuzatishlariga uncha ahamiyat bermadi: 
– Nima, Umar ham musulmon bo‘ladi, deb o‘ylayapsanmi? 
– Aniq aytolmayman-u, ammo shunaqaga o‘xshaydi. Gaplaridan qilgan zulmlariga 
pushaymon bo‘layotgani sezilganday tuyuldi. 
– E, bunga aslo aqlim yetmaydi. Xattobning eshagi musulmon bo‘lishiga ishonish 
mumkindir, ammo Umarning Islomga kirishiga ishonish qiyin. 
Hijratga otlanib, vatanini tark etayotgan Amir va Laylo zolim va toshbag‘ir Umarning 
qalbida hozir nelar kechayotganini, nimalar tug‘yon urayotganini qayoqdan bilsinlar? 
Go‘yoki jilovsiz sel kabi kuch-shijoati vujudiga sig‘mayotgan Umar, kechagina 
uchraganga zahrini sochib yoki tekkanga tegib, tegmaganga tosh otib, dilini og‘ritib 
yurgan Umar, ayniqsa Muhammad alayhissalomga ergashib, iymon va Islom ne’matiga 
musharraf bo‘lgan musulmonlarni qon qaqshatayotgan Umar bugun sal boshqacharoq 
bo‘lib qolayotgandi. Quturgan, vahshatli, dahshatli, yo‘lida uchragan hamma narsani, 
jonzot va jonsizni surib, yig‘itib, yanchib borayotgan sel oqimini to‘g‘ri to‘g‘onga yo‘llab 
qo‘yilsa, sokin bo‘lib, tinchlanib qolgani kabi jaholat va g‘azab, qaysarlik va shafqatsizlik 
uya qurgan Umarning qalbiga bugun iymon nurlari, Allohning nuri tajalliysi o‘ziga yo‘l 
axtarayotgandi.