Microsoft Word fargona kelini ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
27
— Yo‘g‘-e, siz qanday odamsiz, axir men kohinning o‘zlari kerak deyapmanu, sizga, — 
dedi. 
Xizmatchi unga yaqin kelib, qulog‘iga shivirladi: 
— Kohin mana bu o‘ng tomondagi hujrada ulug‘ zotlar bilan xos suhbatdalar. U kishining 
chiqishlarini kutib tur, bo‘lmasa, bilganingni qil. 
Vardon cho‘ntagidan bir necha tanga pul chiqarib, tabassum ila unga uzatdi-da: 
— Ruxsat bersangiz, men shu hujraga yaqinroq borib, janob kohindan tavajjuh olsam, 
keyin hujra yonida ibodat qilsam? — dedi. 
Xizmatchi pullarni oldi-da: 
— Xo‘p, mayli, ammo ehtiyot bo‘l, yana birov payqab qolmasan, — dedi. 
Vardon «albatta» dedi-yu, kohinning oldiga kirish va unga hokimning buyrug‘ini 
yetkazishni mo‘ljallab, hujra tomon yugurdi. Eshikka yaqinlasharkan, ko‘zi kohinga va 
uning yonidagi kiyim-boshi shay ikki kishiga tushdi. Ulardan bittasi Afshin ekanini bildi, 
ammo ikkinchisini ko‘rarkan, qo‘rqqanidan butun vujudi titrab ketdi. Chunki u Bobak al-
Xurramiyning* muovini, Vardon uchun xatarli odam bo‘lgan Isbehbaz edi. 
Vardon o‘zicha: «Bu Armaniston — Ardabildan nima uchun bu yerga keldi ekan? Axir, u 
yer bilan Farg‘onaning orasi juda olis yo‘l-ku?» dedi-da, qanoatlanarli javob 
topolmagach, ibodat va duo qilgan bo‘lib, joyida qimirlamay turdi. Majusiylarning o‘tga 
topinadigan xonasida musulmon askarlarining qo‘mondoni Afshin bilan musulmonlarning 
eng ashaddiy dushmani bo‘lgan majusiy — Bobak al-Xurramiyning noibi o‘rtasidagi bu 
maxfiy suhbatning asl sababini bila olmay hayratga tushdi. 
U ozgina turib, hujra orqasidagi yo‘lakka o‘tadigan ochiq yo‘lga chiqdi. U yerda hujra 
ichidagi odamlar ko‘rinadigan, lekin bu yerdagi odam hujradagilarga ko‘rinmaydigan 
bitta darcha bor edi. O‘sha darchadan ichkaridagilarni sinchiklab ko‘zdan kechirdi: ular 
ipak gilam ustida o‘tirishardi, kohin qalpoq va arg‘uvon tusli uzun chopon kiygan. Afshin 
esa qalpoq ustidan salla o‘ragan, ammo Isbehbaz sallasiz, qalpoqda edi. Vardon 
Afshinning Abbosiylar belgisi bo‘lgan qora to‘n kiyib, ko‘pincha Somurrodagi masjidda 
namoz o‘qib yurishini ko‘rgandi. Ammo bu yerda uning bayramda majusiylar kiyadigan 
arg‘uvoniy chopon kiyganidan va otashxonada o‘tga topinadigan kishilar bilan 
hamsuhbatligidan ajablandi. Isbehbazning esa musulmon bo‘lmagani sababli o‘tga 
topinishi uni ajablantirmadi. 
Vardon ularning gaplariga quloq solsa, kohin: «Yaxshilik xudosining yordami bilan biz 
albatta yengamiz, lekin sabr qilish kerak», derdi. Isbehbaz esa: «Biz sabrli kishilarmiz. 
Lekin sabr etishimiz uzoqqa cho‘zilmaydi, basharti...» dedi-yu, birdan jim bo‘ldi. Afshin: 
«Uzoqqa cho‘zilsa ham, sabr qilish foydali, lekin birodaringiz* mening to‘g‘rimda o‘sha 
eski fikrida qolishi kerak», — dedi Isbehbaz: «U sizning to‘g‘ringizdagi fikrini 
o‘zgartirgani yo‘q, lekin siz o‘zlarini musulmon yoki arab deb atayotgan o‘sha 
yahudiylarga ko‘p yaqinlik qilayotganingizni ko‘rib, shu ulug‘ ayyom kunida siz bilan 
ko‘rishib kohin huzurida va’dangizni eslatib qo‘ymoq uchun yubordi meni», — dedi. 
Afshin kuldi: 
— Ehtimol, u kishi meni bir necha yil muqaddam, shu yerda, Tabariston hokimi Moziyor 
ham bo‘lgan vaqtda qilgan shartimizni unutdi deb o‘ylayotgandir. Yo‘q, mana kohin 
hazratlari guvohlar, men ahdimga sodiqman. 
Kohin, to‘g‘ri, degandek bosh irg‘adi. Afshin so‘zini davom ettirib: 
— Mana shu otashxona guvohimizdir. Men qattiq kirishib, mablag‘ to‘playapman. Shuni 
do‘stim Bobakka aytib qo‘ying. Xoh urush, xoh tinchlik yo‘lida tashlagan har bir 
qadamim evaziga Mu’tasimdan albatta biror mablag‘ undirib, uni Ushrusanadagi 
xazinamizga yuborib turibman. Moziyor ham o‘z va’dasida turibdi. U kishi alohida 
sabablarga ko‘ra bu yil biz bilan kela olmadi. Va’dada qattiq turishimga undab, menga 

---

Farg‘ona kelini (roman). Jo'rjiy Zaydon