Microsoft Word fargona kelini ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
125
— Bo‘lmasa, men uni ertaga mana shu tepa ustiga bir soatcha osib qo‘yaman. Nima 
bo‘lsa ko‘rarmiz, — dedi-da, Vardon lashkargohga qaytib ketdi. 
Ertasiga Mu’tasim majlis chaqirdi. Majlisda qo‘mondonlar, xalifaning maxsus kishilari 
qatnashdi, ular ichida Sohib va Horis as-Samarqandiy ham bor edi. Majlisda bo‘lajak 
jang rejasi muhokama qilindi. Muazzin peshin namoziga azon aytgan vaqtda ular 
tarqaldi. Xalifa o‘z chodiriga kira turib: «Ertaga erta bilan mening oldimga kel», — deb 
Sohibga buyurdi. Zirg‘om chodirga qaytib kelib, o‘zini kutib turgan Vardonni ko‘rdi. U 
juda g‘azablangandi. Undan Zirg‘om: «Bayroqni nima qilding?» deb so‘radi. 
— O‘sha tepaga qo‘yib keldim. 
— Qanday qilib uni tashlab kelding? Nega qovog‘ing soliq, xafa ko‘rinasan? 
— Bayroqdan ham muhimroq bir ish chiqib qoldi. Shuning uchun ham tashlab 
kelaverdim, — dedi Vardon hayajonlanib. 
— Nima bo‘ldi? Ayt. 
— La’nati Somonni Afshinning lashkarlari orasida ko‘rib qoldim. U juda izzat-hurmatda. 
Aftiga qarashga sira toqatim yo‘q edi. Ushlab, bo‘g‘ib o‘ldirib qo‘ya qolgim keldi. 
— Yo‘q, og‘ir bo‘l, do‘stim. Hozirgi vaziyatimiz ittifoqni, birlikni talab qiladi. Unga qo‘l 
ko‘tarsang, Afshinning jig‘iga tegib, askarlar orasida g‘ovg‘a ko‘tarilishiga sabab 
bo‘lasan. Somon masalasini boshqa bir vaqtga qo‘yib, tepaga bor, qo‘rg‘onlarni kuzat, 
tunda u yerda bo‘l! 
Vardon chiqib ketdi. Zirg‘om yolg‘iz qolib, o‘zi haqida o‘ylab ketdi. U yotib uyqusi 
kelguncha Jahonni, onasini, Hammodni va Afshinni xayolidan o‘tkazdi. Keyin uyquga 
ketib Vardoning chaqirgan ovozini eshitib uyg‘ondi. Ko‘zini ochib qaradi: Vaqt kechqurun 
bo‘lib, hamma yoqni qorong‘i bosgan edi. «Vardon Hammodni ko‘rib, mendan sevinchi 
olgani kelgan bo‘lsa kerak», deb o‘yladi: 
— Hammod keldimi? — shoshib so‘radi u. 
— Yo‘q, kelgani yo‘q. 
— Bo‘lmasa, nega bayroqni tashlab qaytib kelding? 
— Ertagacha sir tutib bo‘lmaydigan bir ish chiqib qoldi. Shuning uchun tashlab kelishga 
majbur bo‘ldim. Erta bilan Mu’tasimning oldiga borishingdan ilgari bu sirni bilib 
qo‘yishing kerak. 
Zirg‘om hovliqib: 
— Ikki og‘iz so‘z bilan aytib qo‘ya qol. Mayli, bo‘lmasa, men sen bilan o‘sha tepaga 
boraman, kechani birga o‘tkazamiz. O‘sha yerda aytib berarsan. 
— Aytadigan gapim ko‘p emas, lekin tepagacha men bilan borsang, yomon bo‘lmasdi. 
Zirg‘om irg‘ib o‘rnidan turdi-da, oddiy askar kiyimini kiyib, Vardon bilan yo‘lga chiqdi. 
Tepalik Mu’tasim bilan Ashnosning lashkargohlari o‘rtasida edi. Ular ikkalasi ba’zisida 
chirog‘ yoqilgan, ba’zisi qorong‘i chodirlar yonidan o‘tishdi. 
— Meni notekis yo‘llar bilan olib ketayotganga o‘xshaysan, — dedi Zirg‘om Vardonga 
qarab. 
— Senga bir yangilikni ko‘rsatmoqchiman. Chap tomonimizdagi mana bu chodirni 
bilasanmi? — dedi Vardon. 
— Ha, bilaman, Ma’munning* o‘g‘li Abbosning chodiri, nima bo‘lipti? 
— Menga bir sir ayon bo‘ldiki, agar buni Mu’tasim bilib qolsa, butun lashkargohni ag‘dar-
to‘ntar qilib yuboradi. 
Zirg‘om taajjublandi: 
— Qanday sir? 
— Shu bugun men sening yoningdan qayta turib, anavi yerdan o‘tdim. Horis as-
Samarqandiyning shu chodirdan chiqib kelayotganini va Abbos uni zo‘r hurmat bilan 
kuzatayotganini ko‘rdim. O‘zimcha, bu hurmatning tagida bir gap bor bo‘lsa kerak, deb 

---

Farg‘ona kelini (roman). Jo'rjiy Zaydon