Microsoft Word dunyoning ishlari ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
79
pallaga ayirdi-da, qirg‘ich bilan tozalashga tushdi. Keyin pallalarning qirrasini arraning 
tishiga o‘xshatib jimjimador qilib qirqib chiqdi. Ikki pallani bir-biriga yopgan edi, orasi 
kovak koptokka aylandi qoldi. 
— Nima qilmoqchisan? — dedi Toy burnini tortib. 
— Burningga osib qo‘yaman! — dedi to‘ng‘illab jo‘raboshi. — Artib ovora bo‘lib 
yurmaysan. — Keyin qovoqni bir chekkaga qo‘ydi-da, Toyga buyurdi. — Qorong‘i 
tushganda shu yerga kelasan. Sen ham, — dedi menga imo qilib. — Xo‘ja bari bir 
kelolmaydi. Dadasi chiqarmaydi. 
— Nimaga o‘zi? — dedim tushunmay. 
— Tomosha ko‘rsataman. 
— Vali-chi, Vali ham keladimi? — dedim nariroqda tol yog‘ochidan hushtak yasayotgan 
Valiga imo qilib. 
— Yo‘q, — Jo‘raboshi keskin bosh chayqadi. — U ham oyisidan qo‘rqadi. Es-es, kim 
kelmasa pes! 
Kechki ovqatdan keyin bekinmachoq o‘ynayotgan akalarimning ko‘zini shamg‘alat qilib 
maydonchaga chiqdim. Qorong‘ida, tol tagida Toy bilan jo‘raboshi turibdi. Jo‘raboshining 
qo‘lida boyagi qovoq. Faqat odamning boshiga o‘xshatib «og‘iz-burun» teshib qo‘yibdi. 
Negadir hammayoqni lampamoy hidi tutib ketgan... 
— Laychang nimaga keldi? — deb to‘ng‘illadi jo‘raboshi. 
Qarasam, gurji kuchugim oyog‘im tagida dumini likillatib turibdi. 
— O‘zidan so‘ra! — dedim men ham to‘ng‘illab. 
Jo‘raboshi yerdan kesak olib otgan edi, it angillab qochdi. 
— Nega urasan? 
— Xalaqit beradi! — dedi jo‘raboshi zarda bilan.— Yur, bo‘lmasa kech qolamiz. 
Toy ikkalamiz beixtiyor unga ergashdik. Qatorlashib Darhon arig‘ining bo‘yiga bordik. 
Ariq shu yerdan burilib oqar, nariroqda shox-shabbalar ustiga tuproq tashlab yasalgan 
ko‘prik bor edi. Jo‘raboshi Toy ikkalamizni majnuntollar quyuq o‘sgan qorong‘i sohilga 
olib tushdi. Negadir yuragimni qo‘rquv bosdi. 
— Nima qilamiz o‘zi? — dedim ovozimni balandlatib. 
— O‘chir! — Jo‘raboshi kerosin hidi anqib turgan mushtini burnimga tiradi. — G‘ing 
desang, suvga otvoraman. 
Shu payt uzoqdan allakimning qadam tovushi eshitildi. 
— Kelyapti! — dedi jo‘raboshi pichirlab. Shosha-pisha qovoq pallasini ochdi. Kerosin hidi 
qayerdan kelayotganini endi bildim: qovoqning ichi to‘la lampamoyga botirilgan latta 
ekan. Jo‘raboshi yonidan gugurt olib chaqqan edi, lop etib olov ko‘tarildi. U chaqqonlik 
bilan ikkinchi pallani yopdi-da, qovoqni suvga qo‘yib yubordi. Suv yuzasida «og‘iz-
burni»dan olov chiqarayotgan «kalla» qalqib-qalqib suzib ketdi. Jo‘raboshining niyatini 
endi tushundim. Boyagi qadam tovushlari Zebi xolaniki ekanini ham endi bildim. 
Qorong‘i bo‘lsa-da, katta-katta qadam tashlashidan, yelkasidagi ketmonidan tanidim. 
Hushimni yig‘ib olgunimcha u tuproq ko‘prik ustiga kelib qoldi. Suv yuzida qalqib 
kelayotgan olovli «kalla»ni ko‘rdiyu taqqa to‘xtadi. 
— Voy, voy o‘lmasam! — dedi-da, ko‘prik ustiga tappa o‘tirib qoldi. — Bis-bis-bismillo... 
— dedi duduqlanib. Hatto tovushi ham ingichkalashib ketgandek bo‘ldi. Keyin 
gandiraklab o‘rnidan turdi-da, ovozi boricha qichqirdi. — Dod, voy-dod! 
O‘rnimdan otilib turdim. 
— Qo‘rqmang, xola! — dedim baqirib. Ammo jo‘raboshi bilagimdan mahkam tutib, 
kerosin hidi anqib turgan kafti bilan og‘zimni to‘sdi. Ko‘nglim aynib ketdi. 
— Qo‘yvor, eshak! — dedim bo‘g‘ilib. — Baribir aytib beraman! 
— Aytib ko‘r-chi! — Jo‘raboshi yana mushtini do‘laytirdi. — Jig‘ingni ezib qo‘yaman! 

---

Dunyoning ishlari. O’tkir Hoshimov