Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
224
pastda yotganini eshitib, zinapoyadan pastga yugurdi. 
Pastdagi qabulxonaning eshigi bo‘sag‘asida Shamsiddin atka uzala tushib yotibdi. Akbar 
uning boshini qo‘liga ko‘tarib: 
— Atka! Atkajon! — deb chaqirdi. Tanasi hali sovib ulgurmagan, ammo joni yo‘q. 
Humoyunni, Akbarning o‘zini necha o‘limlardan olib qolgan bu mard, dovyurak odam 
qo‘rqib oldin musht ko‘targan nomardlar dastidan halok bo‘lgani Akbarga shunday ta’sir 
qildiki, atkasining yuziga yuzini bosib yig‘lab yubordi. So‘ng birdan Adhamni esladi-yu, 
qalbida intiqom tuyg‘usi uyg‘ondi: — Shunday odamni o‘ldirgan Adham!.. Qani u 
qonxo‘r? 
— Uchinchi qavatda... Soqchilardan qochib haramga kirib ketdi! 
Akbar xobgohdagi Jodha Bayni esladi. Yosh kelinchak qotilni ko‘rib qo‘rqsa!.. Akbar endi 
yuqoriga qarab yugurdi. Devqomat ikki soqchi va Rafiq mahram Akbarni himoya qilish 
uchun uning ketidan haram yo‘lagiga chopib kirdilar. Adham ayvonda pusib turar edi. 
Qonlil xanjari hali ham qo‘lida. Ayvonga tushib turgan oy yorug‘ida ko‘zlari quturgan 
yirtqichnikiday chaqnab ko‘rindi. Qurolsiz Akbar hansirab unga yaqinlashar ekan: 
— Ne qilib qo‘yding, ablah?! — dedi. 
— Alam o‘tkazdi, qasdimni oldim! — xirillab dedi Adham. U o‘zini haq qilib ko‘rsatmoqchi 
bo‘layotgani Akbarning g‘azabini yana bir daraja oshirdi. 
— Bayramxonni o‘ldirganing ozmidi?! — deb ko‘kaldoshining yuziga tarsaki urdi. Adham 
telbalarcha baqirib: 
— Bas! Seni ham o‘ldirgaymen! — dedi-yu, xanjarini ko‘tardi. Odam o‘ldirib quturib 
ketgan Adhamga endi bari bir edi. U Akbarning ko‘kragiga xanjar sanchmoqchi 
bo‘lganda, o‘ng tomondagi soqchi biladigan mahkam tutib oldi. Ayni vaqtda, Akbar uning 
qulog‘i aralash bo‘yniga shunday kuch bilan musht urdiki, Adhamxon gandiraklab yiqila 
boshladi-yu, o‘zidan oldin xanjari yerga «shaq» etib tushdi. 
— Bog‘lang bu iblisni! — buyurdi Akbar soqchilariga. Musht zarbidan bo‘shashib qolgan 
Adham qo‘li bog‘lanishiga qarshilik qilolmadi. Soqchilar uni hibsga olib ketmoqchi edilar. 
Lekin g‘azabdan rangi o‘chib, Adhamning ko‘kaldoshligini unutgan Akbar.
— Uloqtiring buni pastga! — deb qichqirdi. 
Shu payt Kobulda Akbar uch yasharligida boshi ustidan uchib o‘tgan to‘p o‘qining 
vahshati borligini qaytadan quyunday chulg‘adi. Ular uchinchi qavatda turgan edilar, 
hovliga tosh to‘shalgan edi. Ayvondan uloqtirilgan odam toshga urilib o‘lishi aniq. Shuni 
bilgan qo‘riqchilar bir lahza ikkilandilar. Lekin g‘azabi avjiga chiqqanda o‘zini bilmay 
qoladigan Akbar yana baqirdi: 
— Uloqtiring! 
Akbar qattiq g‘azablanganda vajohati o‘zgarib, qanchalik qo‘rqinchli bo‘lib ketishini 
yigitlari endi ko‘rdilar. Ular qo‘li bog‘loqlik Adhamni shosha-pisha ayvondan pastga 
uloqtirdilar. Adham uchinchi qavatdan qulab tushayotganda jon achchig‘i bilan baqirdi. 
Hovliga to‘shalgan yassi toshlarga boshi bilan qarsillab urilganda baqiriq birdan uzildi-yu, 
ovozi abadiy tindi. 
Lekin Shamsidin atkaning uyidan eshitila boshlagan dod-faryod tuni bilan bosilmadi. 
Bo‘g‘iq va achchiq yig‘i tovushi Mohim enaganing uyini ham to‘ldirdi. 
Shamsiddin atkaning xotini Jajji enaga, o‘g‘li Aziz ko‘ka va boshqa yaqinlari Adhamxonni 
qarg‘ab yig‘laydi. Ammo Mohim enaganing butun dard-u alami ichida. Uyidan tashqariga 
chiqadigan ahvoli yo‘q, o‘ttiz-qirq yillik qadrdonlarining ko‘ziga ko‘rinishga yuzi 
chidamaydi. O‘g‘li shuncha jinoyati ustiga Akbarga ham xanjar o‘qtalgani enaganing 
musibati ustiga qo‘shilgan yana bir og‘ir malomat bo‘ldi. Adhamxonni tobutga solib 
uydan olib chiqayotganlarida Mohim enaga shunday o‘rtanib yig‘ladiki, oyoqqa turolmay, 
ko‘ngli ozib yiqildi. Uni behush ahvolda uyga ko‘tarib kirib, to‘shakka yotqizdilar. 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov