Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

S E K R I 
BALOGARDON 
Sabzarang to‘tiqushlar daraxtdan daraxtga chug‘urlab uchib o‘tadi. Qorni oq, usti 
qo‘ng‘ir maymunlar shoxlarga osilib o‘ynaydi. Bo‘liq o‘t-o‘lanlarni qimirlatib, chipor ilon 
o‘rmalab o‘tadi. Qayerdandir uzoqdan ovchilar chalgan nafir* tovushi va filning na’ra 
tortgani eshitiladi. 
O‘rmon ichi sersoya, salqin. Kesib ketilgan daraxtlardan birining kundasida Akbar o‘yga 
cho‘mib yolg‘iz o‘ltiribdi. Hozir hech kimni ko‘rgisi, hech kim bilan gaplashgisi kelmaydi. 
Suyangan odamlari birin-ketin halok bo‘lgandan beri ming otliq aravaning butun og‘irligi 
uning zimmasiga tushgan, saroyning og‘ir muhitida eng yaxshi hislari so‘nayotganday, 
dilini qandaydir karaxtlik chulg‘ab olayotganday tuyuladi. Bugun u Sekri o‘rmonlariga 
ovga chiqqan edi. Lekin ov qilgisi ham kelmadi, soqchilarni adashtirib mana shu kimsasiz 
joyni topib panaladi. 
U hozir o‘rmondagi biron jonivorni o‘ldirishdan ko‘ra qalbidagi yaxshi hislarni tiriltirishga 
ko‘proq ehtiyoj sezadi. Lekin soatlar o‘tadi, vujudidagi karaxtlik va ruhidagi so‘niklik 
hech tarqamaydi. Bir payt orqa tomondagi so‘qmoqdan kimdir o‘tlarni shitirlatib ohista 
yurib kelayotganini eshitdi. «Shu yerda ham tinch qo‘yishmaydi-ya», deganday norozi 
bo‘lib orqaga o‘girildi. Oq rido kiygan nuroniy mo‘ysafid hassasiga suyanib so‘qmoqdan 
unga qarab kelmoqda edi. Akbar Salim otani tanidi-yu, beixtiyor o‘rnidan turdi. 
Sanganirdagi nikohdan beri Akbar uni ko‘rmagan, lekin uning suhbatini olishga 
ishtiyoqmand paytlari bo‘lgan edi. Shuning uchun Akbar unga peshvoz chiqdi. Salim ota 
ko‘rishayotib: 
— Biz tomonlarga xush kelibsiz! — dedi. 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov