Lev nikolayeviÇ tolstoy insan neyle yaşAR? Rusça Aslından Çeviren

49
İNSANA ÇOK TOPRAK 
GEREKİR Mİ?
I
Şehirde yaşayan ve bir tüccarla evli olan abla, 
bir köylüyle evli olan kız kardeşini ziyaret etmek 
için köye gelmişti. Çay içerken sohbet ediyorlardı. 
Büyük olanı övünmeye başladı: Şehir hayatını övü
-
yor; orada bolluk içinde yaşadıklarını; rahat rahat 
gezdiklerini, çocuklarına güzel kıyafetler giydirdik
-
lerini; yiyip içtiklerini lezzetli şeyleri, gezmelere, 
şenliklere, tiyatrolara gittiklerini anlatıyordu.
Gücenen küçük kardeş de tüccar yaşantısını kü
-
çümseyip, kendi köy yaşantısını yüceltmeye başladı.
-Kendi yaşantımı seninkine değişmem. Bolluk 
içinde yaşamıyor olabiliriz, ama hiç olmazsa tasa
-
mız yok. Daha iyi yaşıyor olabilirsiniz ama bazen 
hayli kazanıyor, bazen de hepsini kaybediveriyorsu
-
nuz. Atasözü ne der, bilirsin. “Kâr ile zarar kardeş
-
tir.” Bugün zenginken, yarın bir bakıyorsun pencere 
altında dileniyorken buluyorsun kendini. Bizim köy 

---

Lev Nikolayeviç Tolstoy
50
yaşantımız daha güvenilir: Köylünün midesi küçük
-
tür, ama uzun yaşar. Zengin olmayız belki ama kar
-
nımız hep tok olur.
Büyük kardeş konuşmaya başlıyor bu defa:
-Ne tokluk ya! Neyin varsa domuzlarla ve buza
-
ğılarla paylaşıyorsun! Ne bir zarafet var ne de görgü 
köy yaşantısında! Kocan ne kadar çalışırsa çalışsın, 
gübrelerin içinde yaşıyorsunuz, öyle de öleceksiniz. 
Çocuklarınıza da aynısı olacak.
-Ne fark eder ki? - diye cevap verdi küçük kız 
kardeş. -Bizim işimiz bu. Yaşantımız zor olsa da 
kimseye dil dökmüyoruz, kimseden korkmuyoruz. 
Ama siz şehirde insanı günaha teşvik edecek şey
-
lerin içinde yaşıyorsunuz. Bugün iyisiniz, ama ya
-
rın bir bakmışsın şeytan kocanı kumarla, güzel bir 
kadınla, içkiyle baştan çıkarmış. O zaman her şey 
güme gider. Olmuyor mu sanki böyle şeyler?
Pahom, küçüğün kocası, sobada oturmuş kadın
-
ların gevezeliklerini dinliyordu.
-Çok doğru. Biz köylüler küçük yaştan beri top
-
rağı işlediğimizden aklımıza böyle delice hevesler 
gelmez. Bizim tek derdimiz, toprağımızın az oluşu! 
Bol bol toprağım olsaydı ben hiç kimseden, hatta 
şeytandan bile korkmazdım!
Kadınlar çayı bitirince kıyafet dedikodusuna dal
-
dılar, sonra bulaşıkları yıkayıp yatmaya çekildiler.
Şeytan da sobanın arkasındaydı ve tüm konuşu
-

---

İnsan Neyle Yaşar?
51
lanları duymuştu. Pahom’un, karısının sözlerinden 
sonra içinde uyanan böbürlenmeyle yeterince topra
-
ğı olsa şeytandan bile korkmayacağını dile getirme
-
sine sevinmişti.
“Peki, görüşelim bakalım; sana çokça toprak ve
-
receğim. Verdiğim toprakla da seni baştan çıkaraca
-
ğım.”

---

Lev Nikolayeviç Tolstoy