Lev Nikolayeviç
Tolstoy
56
yapmış olamaz” dedi. Semka’nın avlusuna bakmaya
gitti, hiçbir şey bulamadı, atıştı geldi. Pahom, bunu
Semka’nın yaptığına iyice kanaat getirdi. Bir dilek
-
çe verdi. Mahkemeye gittiler. Dava tekrar tekrar gö
-
rüldü, hiçbir delil bulunmayınca Semka beraat etti.
Pahom şimdi kendisini daha da haksızlığa uğramış
hissetti ve hıncını mahkeme başkanından ve yargıç
-
lardan çıkardı.
-Siz hırsızlardan rüşvet alıyorsunuz. Dürüst ya
-
şıyor olsaydınız bu hırsızı serbest bırakmazdınız.
dedi.
Pahom hem yargıçlarla hem de komşularıyla
atıştı. Komşuları, evini ateşe vermekle tehdit etmeye
başladılar. Pahom toprağında rahat rahat yaşıyordu
ama cemaatin içindeki yeri gittikçe kötüleşti.
O sıralarda köyde, ahalinin başka yerlere taşın
-
maya başladığı söylentisi çıktı. “Benim toprağımı
bırakıp gitmemin bir lüzumu yok, belki komşula
-
rımdan gidenler olur da daha geniş toprağımız olur.
Onların topraklarını alır arazimi büyütürüm, yaşan
-
tım daha iyi olur. Aksi hâlde hep darlık içinde olaca
-
ğım.” diye düşünüyordu Pahom.
Bir gün Pahom evde otururken köyden geçen bir
adam çıkageldi. Geceyi evlerinde geçirmesini söy
-
leyip yemek verdiler. Pahom nereli olduğunu sordu.
Adam aşağıdan, Volga’nın öbür tarafından geldiğini,
orada çalıştığını söyledi. Laf lafı açtı, adam milletin
Volga’nın öbür tarafına yerleşmeye gittiğini anlattı.
Oraya yerleşip köy nüfusuna tabi olduklarını ve ken
-
İnsan Neyle Yaşar?
57
dilerine adam başına on desyatina toprak verildiğini
anlattı.
-Toprak da ne toprak ama! Ektikleri çavdarın
samanından at görünmüyor, attığın beş avuç tohum
-
dan bir demet saman alacak kadar da sık bitiyor.
Köylünün biri beş parasız, malsız mülksüz geldi,
ama şimdi kendine ait altı atı, iki ineği var.
Pahom’un kalbi hırsla tutuştu. “Daha iyi yaşa
-
mak varken ne diye burada sefalet içinde yaşaya
-
yım? Buradaki toprağımı ve çiftliğimi satıp o para
-
larla orada her şeyi baştan yaparım, düzenimi yeni
-
den kurarım. Bu darlıkta yaşamak bile günah. Ama
her şeyi adam akıllı bir öğrenmek lazım.”
Pahom yaza doğru hazırlandı ve Volga’nın öbür
tarafına gitmek üzere yola koyuldu. Volga üzerinden
vapurla Samara’ya indi, sonra dört yüz
kilometre
kadar yürüdü ve sonunda o yere vardı. Her şey tıpa
-
tıp o adamın anlattığı gibiydi. Köylüler burada rahat
rahat yaşıyordu, adam başına
on desyatina toprak
verilmişti ve yeni gelenleri de seve seve kabul edi
-
yorlardı. Ayrıca parası olanlar, kullanmaları için ve
-
rilen toprak dışında istedikleri kadar toprağı kendi
mülkleri olarak alabiliyorlardı. Desyatinası üç rub
-
leden olmak üzere istedikleri kadar!
Pahom istediği her şeyi öğrenip sonbahara doğru
evine döndü ve her şeyini satmaya başladı. Arazisini
kârla sattı, çiftliğini ve bütün hayvanlarını sattı, köy
-
den kaydını sildirdi ve bahar gelince ailesiyle birlik
-
te yeni yere gitmek üzere yola çıktı.