I bob. Tuproq eritmasining tarkibi va uni ajratib olish usullari

Mavzu : Tuproq eritmasi
Reja:
Kirish

I BOB. Tuproq eritmasining tarkibi va uni ajratib olish usullari

1.1. Tuproq eritmasining hosil bo`lishi va uning tarkibi
1.2. Tuproq eritmasini ajratish usullari.
II. BOB. O’SIMLIKLAR OZIQLANISHIDA TUPROQ SINGDIRISH KOBILIYATLARINI O’RGANISH.
2.1. Tuproq eritmasining tarkibi va konsentratsiyasi.
2.2. Tuproq eritmasini o'rganish usullari
Xulosa
Foydalanilgan adabiyotlar ro`yxati

Kirish
Tuproq eritmasi - unda erigan moddalar bilan birga tuproqning suyuq fazasi. Atmosfera yog'inlari tuproqning qattiq fazasi bilan aloqa qilganda turli birikmalarni eritib, tuproq eritmasiga aylanadi. Uning tarkibida organik kislotalar va ularning tuzlari, shuningdek, nitratlar, fosfatlar, sulfatlar, xloridlar, karbonatlar va boshqalar miqdori mavjud. Mineral moddalar asosan janubiy tuproqlarda (kashtan, bo'z tuproqlarda) bo'lsa, chernozemlarda organik va mineral moddalar miqdori taxminan bir xil.
Tuproq eritmasining konsentratsiyasi tuproq hosil qiluvchi jinslar va iqlim sharoitlariga bog'liq. Tundra, podzolik, bo'z o'rmon tuproqlari, chernozemlar va qizil tuproqlar biroz minerallashgan tuproq eritmasiga ega; kashtan, qoʻngʻir yarim choʻl va boʻz tuproqlar koʻproq minerallashgan; Solonets va solonchaklar kuchli minerallashgan.\
Agar 1 litr tuproq eritmasida 2 g dan kam tuz bo'lsa, tuproq sho'rlanmagan hisoblanadi. Tuproq eritmasining past konsentratsiyasi mamlakatimizning shimoliy va markaziy hududlari tuproqlari uchun xosdir. Janubiy sho'rlangan tuproqlarda 1 litr tuproq eritmasida 5 dan 100 g gacha tuzlar mavjud. Tuzlar o'simliklarning ildizlariga suv kirishiga to'sqinlik qiladi, shuning uchun sho'rlangan tuproqlarda faqat hujayra sharbati yuqori osmotik bosimga ega bo'lgan tuzga chidamli o'simliklar o'sishi mumkin. Bunday tuproqlarda dala ekinlari o'sishi mumkin emas, shuning uchun tuzlarning tarkibi va konsentratsiyasini bilish muhimdir. Sho'r tuproqlarda natriy karbonatlari, natriy va magniy sulfatlari, natriy, kaltsiy va magniy xloridlari kabi oson eriydigan tuzlar mavjud.
Tuproq eritmasi katta ahamiyatga ega, chunki u o'simliklarning oziqlanishining asosiy manbai hisoblanadi. Tuproq gorizontlarining shakllanishi tuproq eritmasining harakati va kontsentratsiyasi bilan bog'liq.
Tuproq eritmasining tarkibi va konsentratsiyasi turli usullar yordamida sozlanishi mumkin. Shunday qilib, tuproqdagi ozuqa moddalarining tarkibini oshirish uchun o'g'itlar qo'llaniladi. Sho'rlangan tuproqlarda ortiqcha erigan tuzlar yuvish yo'li bilan chiqariladi.
Tuproqning reaktsiyasi undagi H ⁺ va OH ^- erkin ionlarining nisbatiga bog'liq . Agar bu ionlarning tuproq eritmasidagi konsentrasiyalari bir xil bo’lsa, reaksiya neytral bo’ladi, H ⁺ > OH ^bilan reaksiya kislotali, H+ < OH bilan ^– ishqoriy bo’ladi.
Distillangan suv neytral hisoblanadi. 22 ° S haroratda 1 litr suv 1/10 000 000 gramm-molekula = 10 -7 mol miqdorida ionlarga parchalanadi . Vodorod ionlari kontsentratsiyasining mutlaq ko'rsatkichlari juda kichik va ulardan foydalanish noqulay, shuning uchun tuproqning reaktsiyasini ko'rsatish uchun pH indikatori - 1 litr eritma uchun grammdagi vodorod ionlari kontsentratsiyasining manfiy kasrli logarifmi, qarama-qarshi belgi bilan olingan. Demak, agar H ⁺ ionining 1 litrdagi konsentratsiyasi 0,001 g bo'lsa, u holda pH = 3; agar 0,0001 bo'lsa, u holda pH = 4 va hokazo.. Tuproq reaksiyasi pH o'lchagichlar yordamida yoki indikator rangini o'zgartirish, uni shkala bilan solishtirish orqali kolorimetrik tarzda aniqlanadi.