Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

ўтиргандир, деган экан. 
Ш у амакининг битта манқа хотини ҳам бор-да. Пўқ, 
ўзи жуда яхши, қўргончамиздаги ҳамма болаларга кўй- 
лак тикиб беради, зпнгир мапшнаси ҳам бор. Ш у оиа 
ҳам эрп билап чиққан экан. Мен ундан қўрқиб, тағин 
бобомга чақиб бермасин, дея кўзинн пойлаб ўтирдим. 
Илгари овозпмизни бурнимиздан чиқариб, амма, эшигинг 
тамма, деб қочардик. Рўзада бойчечак 
айтгани бориб 
ҳаммамиз овозимизни бурнимиздан чиқариб, манқаланиб, 
бойчечак айтиб келдик эшигингизга, Худойим ўғил бер- 
син бешигингизга, деб кулишиб-кулишиб айтаётгап эдик, 
эшикнинг орқасида пойлаб 
турган экан, 
калтак олиб 
ҳаммангяи отангга айтиб бермасамми, молхонага қама-
101
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

гиб ҳўймасамми, деб дувлаб долди. 'Барибир бизга етол-
мади... Ўшандан буён шу опадан қўрдиб дочиб юрардим. 
Ҳозир яна қўрқаётгандим, хайрияг, опа менга ҳеч дара- 
маяпти...
Қосимали амаким, Эркабой бобо бир тўпланишиб крл- 
дик, бунақаси ҳадеб бўлавермайди, 
Хошимбоддолнинг 
боғида бўлган водеани гапириб беринг. Ахир сиз ўша 
кирғиннинг тепасида бўлгансиз-ку, девди, бошдалар ҳам 
айтақолинг, дейишди. Мен ҳам, жон бобожон, айтиб бе- 
ринг, деб ёлвордим. Бобом бошини чайқаб:
— Йўд, меҳмонларим, юрагим чидамайди,— деб бо- 
шипи анчагача чайдаб турди.— Цосимали, яхшиси ўзинг 
сўзлай дол. Майли, эшитмаганлар эшитсин, шаҳидларни 
эслатп савоб бўлади. Ҳамма гапни Ғуломбой отангдан 
эшитгансан. Катта аканг ҳам уч кунгача гўр кавлаб гаа- 
ҳидларни кўмган ади. Айтадол, ўғлим, мана булар эшит- 
син.