Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

нақа қилиб юзларини, бошларини силаб, қўй онасн, улар- 
га ҳам тикилиб турган бало бордир. худо хоҳласа, ҳам- 
маси жазосини олади, деб юпата бошлади.
— Тур энди. — деди охири,— дориларпнгни олиб кел, 
оёқ қурғур қаттиқ оғрияпти.
Энам бошини кўтариб сирғалиб тугаиб кетган рўмо- 
лини қайтадан ўраб:
— Яна шамоллатиб олган бўлманг? — деб сўради.
— Зах ерда ярим кун ушлаб туришдию шамолламай 
бўладими.
Молхонамиздаги товоқчада бўрсиқнинг ёғи қўшилган 
қпп-қора. ёпигақоқ дори боо эдп-ку. анавч 
к у н и
адантган 
сигирга ҳам суртувдик-ку, ўша дотшнн олиб чикиб бобом- 
нинг қамчидан заха бўлган жойларига, йўқ-йўқ, ҳиди-
99
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

шт ёмон кўраман, кўнглим айнииди, 
дейитпимга қара- 
май, менинг ҳам товонимга, тиззамнипг кўзига суртиб 
дўйишди.
Бобомдан кўнгил сўрагани қўшнпларимиз ниқа бога- 
лашди. Амакилар, опалар, болалар ҳам чиқишди. Ҳам- 
ма ниқаворди, танчамизнинг атрофи 
тўлиб кетди. Бу- 
вимпинг киз ўртоги Муҳтарам холам. патирни чиройли 
ёпадиган Бибиқиз аммалар бор деб айтувдимгку, ўшалар 
ҳам чиқишган. Б у гал қатлама ҳам, ёгли патир :ҳам олиб 
чиқмабди, гаундай ўзлари чиқаверишпбдп. Бошқа амма- 
лар ҳам ҳеч нарса олиб чиқмай, фақат мжроқўм амакини 
карғагани чиқишибди. Ўгаа амаки ж уда, ҳам ёмоп экаи. 
Бугун бўлмаса, эртага албатта Худонинг газабига уч- 
раркан. Цўрвотлилар 
замонида 
ҳам 
қўрғопчамиздагп 
'амакиларнп роса қийратганэкан. Ўптаида ижроқўм эмас, 
командир экан. Боптида чучвара нусха шапкаси, эгни-