Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

Ҳознр гапираётган амакпнинг олднга келиб:
— Ахтариб кўрдик,— дейишди.
— Сандиқларини ҳам очдиларингми?— деб сўради оқ 
отли амаки.
— Ҳ а , очиб кўрдик.
— Томидаги бедасини-чи?
— Уларни ҳам титкилаб ташладпк.
— Ландовурлар. Ким ўзарга от чоптирпгани 
била- 
сан холос,— деб уришди 
оқ отли 
амакп,— борларинг,
89
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

бошқа ҳовлиларни ҳам қаранглар... кўчаларга 
қоровул- 
қў
11
ганмнсан?
— Цўйганмиз, қишлоқ ўраб олинган, қуш ҳам учиб 
чиқолмайди.
Келгаи мелиса амакилар энди 
бизнинг уйимиз то- 
монга қараб от чоптириб кетишдп. Бнзникига ҳам ки- 
ришса-я, вой, кирганлари билан барн бир Эшон бобом 
бизникида нўқ-ку. Й ўқ бўлгандан кейпн топишолмайди, 
тўғрими?.. Бечора Эшон бобом-ей, энди у кишига раҳми 
кела бошлади. 
Ў ш а куни бпзникига 
келганида арвоҳ 
эмас эканлар-да, ўзлари экан-да, энажоним бнровга ай- 
тиб қўймасин деб шундай деган экан-да... бечора Эгаов 
бобом-эн, ушлаб олишса уришадн эндп...
Аста бобомнинг этагпдан тортиб:
— Кета қолайлик,— деб шивирладим.
— Бор, ўзинг кета қол, ўғлим,— деб шивирлади бо- 
бом ҳам.
— Йўқ, қўрқаман.
— Цўрқма, ўғлпм.
— Ҳаммангни қамайман деяптн-ку, юринг кета қо- 
лайлик, сизни ҳам қамаб қўйшнадн, кейнн энам нккови- 
миз йиглаймиз.
— Сабр қил, ўглим. Барпбир кетгазгани қўйишмайди, 
сабр қил...
Ўртоқларпмнинг олдига ўтай, гаплашнб туриб томо- 
гаа қпламиз деб ўйладиму, кейии дарров, йўқ, ўтмайман,