Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

акбар, Оллоҳу акбар деб азон айта бошлади, паст овоз 
билан айтди... Кейин қишлоққа бориб, 
жин аравамга 
миниб сизга маълумот етказдим. Гап ш у, ушлайсиз. У ш - 
ламасангиз билиб қўйинг, сизнинг устингиздан ҳам те- 
гишли жойга маълумот берамиз...
Ҳамма жим эди, бобом иккимиз ҳам жим туравер- 
дик. Одамлар энди бошларини 
баттарроқ эгиб олшнди, 
бпз ҳам баттарроқ эгиб олдик. Ҳайитвой ўртогим ёнимга 
келпб:
— Қулогингга бигта гап айтаман,— дея шивирлади.
Кулогимни оғзига яқинроқ т>ттан эдим:
— Эшон бобомни мен кўрганман,— дея 
шивирладп.
— Качон?
— Кеча.
— Қаерда кўрувдинг?
— Товутхонада ётган экан.
— Қандай қилиб кўрдинг, мен кўргапим йўқ-ку?
— Отаи қоронғуда овқат олиб келганди, орқасидап 
секип пойлаб келиб кўриб олдим.
— Ш у гапларнн ижроқўмбобога антасанми?
— Я ўқ, айтсам мени ҳам қамаб қўйшпади.
— Менга пега айтдинг бўлмаса?
— Сен ҳам менга битта гап аптгин-да, сенда қизпқ 
гап кўп-ку.
— Ҳозир ҳеч ҳам қизиқ гапнм йўқ,— деб шивпрла- 
дим. — Қнзпқ гап айтсам, уйимиз куйиб кетадп, молла- 
римиз ҳам куяди... Эшон бобомшшг арвоҳинп ҳам кўр- 
ганпм пўқ, билдингми...
Уртоғим бплан ппчирлашиб сўзлашаётганпмпзда оқ 
от минган амаки богақалар билан нима тўғрисида гап- 
ггатаётгаптш 
эшптолмаё: колдпм, 
жуда 
алам қилди. 
Энди бобожонимнинг олдпга ўтпб ҳамма гапларнп астой- 
дп.т эигита богиладнм. 
Эшптгаиларнмпи 
уйга 
борсам 
энамга ҳам айтиб бераман. деб ўйладнм. Эй, энам ҳам 
келса бўларкан, орқада тўн ёппнган эналар турпбди-ку,