Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

Унинг икки азамат ўғлишг навкарликка олишибди, муш-
86
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

типар онани яна Гулираъно 
деб, Саҳробекни Холдор- 
бекшоҳ деб атай бошлашибди ва ҳаммалари яхши яшаб 
муроди мақсадларига етишибдн.
Э Ш О Н Б О Б О М Н И Қ А М О Қ Қ А О Л Д И Л А Р
Энди куплар сал-пал исиб, офтоб ҳам чарақлаб чиқиб, 
қорлар эриб, кўчалар билч-билч лои бўлиб қолди. Мен 
билч-билч лойни жуда ёмон кўраман. Энам этигингни лой 
қилиб қўясан, деб кўчага ўйнатгани чиқармайди. Сан- 
далда ўтираверсам зерикиб 
кетаман, 
ўшгачоқларпмни 
ўйнагим келмай қолади. Бугун эрталабданоқ офтоб яна 
чарақлаб чиқди. Осмондан тушаётган 
нурга кафтпмни 
тутиб кўрган эдим, илиққииа экан. Ўйннчоқларимнинг 
ичида шпшанинг синиғи бор эдп, 
ўшанн олиб чпқпб 
юзасига нур тушириб ўйнайман деб турувдим, бобожоним 
кел, ўғлим, молларни офтобчувоққа олиб чпқайлик, мол- 
хонани бир шамоллатайлик 
деб 
қолди. Тўйимга атаб 
боқаётган шохи узун новвосимизни эндигина олпб чи- 
қиб айвонга боғлаётган эдик, кўча эшигимпз тақпллаб 
қолди. Югуриб чиқсам иккита тўн кийган бптта амаки 
тўрган экан. Бошидаги қулоқчини ҳам ғалати, битта қ у- 
логи пастга, битта қулоги тепага қараб турибди.
— Отанг уйдами?— деб сўради.
— Вой, отам ўлган-ку,— дедим.
— Кимнинг боласисан?
— Бобомнинг боласпман,— дедим шошилиб.
— Чақир дарров,—дедн 
амаки мендан 
ҳам баттар 
шошилиб.
Бобом чиққан эди, Бўрҳовузнинг олдига дарров етиб 
боринг, деди. Ижроқўм бобо, начайник