Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

кўрганда 
ўглим 
дея айтолмаса, оналар утун бундан оғир 
азоб бўлмас 
экан.
Оғир яраланган Шоҳмалик ўлими олдидан жамики 
вазиру вузароларни, ҳокиму ҳакамларии чақириб, Саҳ- 
робек менинг донуний ўғлим бўлади, тахтимнинг вори- 
си у, подгнолик салтанатини унга топширдим, дея фар- 
мони олий эълон қилиб, бутун юртга жар чакиртирибди. 
Онаизор шоҳнинг ҳашаматли дарвозаси ёнига келиб:
Оц сут бериб боцо.гмадим,
Дийдорига тўёлмадим,
Эркам дея суёлмадим,
Саурода цолган болам,
—дея йиғлайверибди. 
Мулозимлар товодда тилла олиб чидишган экан, тилло 
менга керакмас, подшо бўлгап Холдорбек ўғлимни бир 
бора кўрсам бас, дебди.
Елкасида уч холи бор,
Кундай жамоли бор,
Тацдирида камоли бор,
Са%рода цолган болам,
— дея яна йиғлабди. 
Мулозимлар кнриб Саҳробекка таъзим қилиб, бўлган во- 
кеағш айгпшган экан, елкамда уч холим борлиги, асли 
исмпм Холдорбек эканлигшш 
ўзимдан бошка ҳеч кпм 
бплмас эди-ку, деб ўйлаб, гадой аёлни ҳузуримга келти- 
рпнг, дея фармон берибди. Олиб киришгач, э, онаизор, 
снз кггм бўласиз? Менинг исмим сизга кандай аён бўл- 
ган, деб сўрабди. Гулпраъно Гшғлашдан тўхтаб, болам, 
болагинам, менинг кпмлпгпм бармоғингдагп узукка ёзил- 
ган, дебди. Йигит узук кўзпдаги 
Гулираънога Ш оҳма- 
лпкдап деган ёзувга кўзп тушишп билан онам, опажо- 
ним, дея қичдириб* юборибди.
Шундай қилиб эртак ҳам охирига етай деб қопти. 
Чўлдаги халоскор чўпоннп ҳурмату эъзоз билан олиб 
келнб, жамики чўпонларга 
юзбоши қилиб тапинлабди.