Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

бек кучга тўлгандан тўлиб брраверибди. Ў н ёшида кал- 
ладек тошни соққа қшгиб ўйнаркан, ўп бир ёшида от- 
нинг думпдан тортса, олдинги оёғини кўтариб юборар- 
кан, ўн икки ёшида тоғдан 
тегирмон тош кўчиришса, 
елкасида кўтариб келаркан. Бир кун шаҳарга бориб бо- 
зор айланишпбди, бир растада қилич, қалқон, ўқ-ёйлар 
савдосп бўлаётган экан. Саҳробек қилични қўлига олиб, 
бп)р серпиган экан чўрт узилиб 
кетибди, ёйни тортиб 
кўрмоқчи бўлган экан, уям тарс узилиб кетибди. Савдо- 
гар пулини тўла деган экан, калава сотиб кун кўрадиган 
бир муштппар кампирда шунча пул бўлармпдп деб, кам- 
пир йиғлашга тушибди. Ж анж ал чиқибди, тўс-тўполоп 
кўтарилибди. Оқ от миниб бозор айланиб юрган шахар 
ҳокими жанжалнипг устидан чиқиб қолибди. Воқейдан 
хабардор бўлгач, узилган қилйчу ёйнинг пулини тўлаб, 
кампир билан ўглини саройга олиб кетиб, фарзанди йўқ 
экан, Саҳробекнинг 
куч-кудратига 
қойил қолиб, уни 
ўзига ўғил қплибди. Қирқ 
кун 
тўй-томоша 
берибдп.
83
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Саҳробек қилич чопишни, ёй тортишни, палахмон отиш- 
ни ўрганиб, 
ҳокимнпнг 
навкарларига 
еаркарда ҳам 
•бўлибди.
Алқисса, кунлар соққадай думалаб ўтаверибди, қазо 
куни етиб ҳоким оламдан ўттач, Саҳробек ворис эмасми, 
шаҳаршшг ҳокими бўлиб қолибди. Бу шаҳар Шоҳмалик 
подшолигига тобе экан, олиқ-солиқлар ҳаддан ташқари 
кўп экан, уй солиги, қўй солиғи, той солиғи деб элнинг 
тинкасини қуритишаркан. |Саҳробек ўзининг куч-қуд- 
ратпга, навкарларинннг маҳоратига ишонганидан уч йил-