Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

Энам ўрнидан туриб, ўчоққа ўт қалай бошлади. А ҳ - 
мадқул бобом бир нарсаларни пичирлаб, якка ўзи фо- 
тиҳа ўқиди-да:
— Оббо ўртог-ей, бургага тептириб олибсан-да!— деб 
сўради бобожонимдан.
— Имм-мм, — деб қўйди бобом.
— Лекин, ўртоқ, ўламан деб мава бу ўглимни чакки 
қўрқитибсан, ҳали-вери ўлмайсан, сени ўлимга топши- 
риб қараб турмаймиз, раҳматли отанг Ҳожимат амаким 
саксон ёшида ҳам улоқ чопарди, отнинг белини букиб 
юборарди, тўқсон ёшида боққа чиқиб кунда кавларди. 
Сени қара-ю. Етмишга кирар-кирмас ўламан, дебсан-а. 
Сен ўлсанг, Робиябибининг 
аҳволи иима бўлади, ма- 
на бу кўзини мўлтиллатиб турган бойвачча ўғлимни ким- 
га қолдириб кетмоқчисан? Мен-чи, сенсиз, 
билиб қўй,
2 -1 7 0
17
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

ўртоқ, бпр куш ҳам яшай олмайман... Ҳ а , ўша сени... 
Бошингни кўтар, мана бу узумдан егин, эсингдами, кў- 
чатини ўзинг берувдинг.
Аҳмадқул бобом узумдан бир бошинп олиб, доналаб 
бобожонимга едира бошлади. Мен санаб турдим, бир, 
икки, уч... Энажош ш дастурхонга .вон, ўзимизнинг ме- 
валаримиздан қўяётганда адашиб кетдим. Аҳмадқул бо- 
бом соқолини силкитиб кулиб юборди:
— Келин, эрингиз болалигидаям эрка эди, бекорга 
отини Эркавой қўйишмаган, йиқилиб тушса, мен келиб 
турғазиб қўймагунча 
ариллаб ёта берарди. Ҳ е-ҳе-ҳе... 
Оббо ўртоғим-ей, апа кўзингни очдинг.
Бобомнинг орқасига баланд қилиб катга-кнчик ёс- 
тиқлар қўйпшди.
— Ҳ а , ўртоқ, иситманг баланд кўринади, — деди А ҳ - 
мадқул бобом.
— Бор, апча бор, — энтикиб деди бобом.