Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

— Анордан ҳам егин, дилинг равшан бўлади.
— Майли, бера қол.
—- Оббо ўртог-ей, лекин кўприкнп боплабсан.
— Кўрдингми?
— Бугун Бузуққўргонга борувдим, 
тегирмонга юк 
татл аб келдим.
— Эшакдамидинг?
— Ҳ а.
— ЎТДИМИ?
— Тушиб етаклаб олдим... Савобга бизни шерик қи- 
лишнц истамабсан-да? Ҳ ў , Аҳмадқул, деб чақирмайсапми, 
олтита набирам, тўртта ўғлимни олиб ёнинғга бормай- 
манми?!. Сувга йиқилибмидинг?
— Ҳ а , бир-икки йиқилувдик.
Энажонимнинг юраги ҳасратга 
тўлиб турган экан, 
дастурхон тузаб бўлгач, Аҳмадқул бобомга чой узата 
туриб, дқрдини ўша кишига айта бошладй:— Ўртоғин- 
гизнн уришиб қўйинг. Х ў п , ўша куни-ку, сувга йиқилиб 
шалаббо бўлиб келдилар, аввалги куни бизни яна ал- 
дабдилар. Набирам иккимизни қишлоққа жўнатпб юбориб, 
яна икки туп терак кесиб кўнриклари ёнига қўйиб, кен- 
гайтнрибдилар. Мол-қўй ўтолмас эмиш... Мол-қўй ўтол- 
маса, шунча йилдан буён ўлиб қолгапи йўқ-ку? Мана, 
энди аҳволларини қаранг, ўламан-у, кетаман, эмиш.
— Цўйинг, Робиябиби, |йиғламанг,— юпатган бўлди 
Аҳмадкул бобом, — ўзи ўртогимнинг хшли тўнгизу, ле- 
кин балиққа ўхшаб сувни яхши кўради. Болалигпдаям 
шалоплатиб сув кечгани-кечган эди. Дўхтирга одам ж ў- 
натмабсиз-да.
18
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Кошки кўна қолсалар, — яна кўзига ёш олди эпа- 
жоним, — ўзи берган да,рд, ўзи олади деб ун ам аяпти лар.
— Ҳозироқ бориб бошлаб келаман.
— Вой қўшни, бемаҳалда овора бўласнз-ку.
— Э , Робиябиби, ўртоғим бу аҳволда инграб туради-ю , 
мен тинч ёта оламанми?