Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

— Кесмай (кўприк қуролмаймиз, кўнрик (қилмасак 
одамлар сойдан ўтолмай, сувга йиқилишяпти. Тераклар 
кўприк бўлишини билганда йиғламасди. Аслида улар 
мен кўприк бўламан, мен уйларга ёғоч бўламан, мен те- 
ракман, теракман, деб ўсишади.
— Вой, тераклар ҳам гапирадими?
— Гапиради, ўғлим.
— Мана бу ниҳолчалар унинг болаларими?
— Ҳ а , болалари.
— Унда онаси қайси?
9
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Ш у кесаётгапимиз — онаси-да...
— Дадаси-чи?
— Ҳ у анави йўғони, дат-дат пўсти бор-ку, ана ўша 
дадаси бўлади. Энди, ўғлим, нарироқ тур. Халадпт бер- 
япсан.
— Икковлари эр-хотинми? — деб сўрашда давом эта- 
ман.
— Ҳ а , икковлари эр-хотин бўлишади.
— Бобожои, энам сизнинг хотинингиз бўлади-а?—деб 
сўрайман яна.
— Ҳ а , хотиним бўлади, — деб дўяди бобом.
Бцр нафас жим тураман-да, яна сўрайман:
— Бобожон, катта бўлсам менга ҳам хотин олиб бе- 
раеизми?
— Олиб бераман, тойлогим, албатта олиб бераман,— 
бобом қаддини ростлаб чуқур-чуқур энтикади. Иегадир, 
бир дақиҳагина маъюслапиб қолади, хўрсинади,— худо 
хоҳласа катта тўй ҳам қилиб бераман, карнайлар чал- 
дирамиз.
— Лекин, бобожон, менга Санамбувини олиб бермай- 
сиз, хўпми?
— Нега ундай дейсан, Санамбуви яхши ҳиз-ку.
—■ Ҳечам-да, у доим менн алдайди. Кўзингни юмиб 
турсанг қизиҳ ўйин кўрсатаман дейди-да, кўзимни очсам 
чўнтагимдаги жийдаларимни олиб кўйган бўлади.
— Кимни оласан, бўлмаса?
Бир оз ўйланиб тураман-да:
— Й ўҳ, энди ҳеч кимни олмайман,— деб кўяман.