Hayrat ul-Abror (I- qism) Alisher Navoiy

Hayrat ul-Abror (II- qism) 
Alisher Navoiy 
 
7 
http://ziyonet.uz/ 
esa - naqshinkor qubba. Bularning hammasini aql muhandislari koʻzdan kechirar ekan, 
buni.idrok etishga xislari ojizdir. 
Bunday me’morlikni yuzlarcha kishilar havas qilgan. Biroq ularning ustozlariga ham bu 
qiyin boʻlgan. Masalan, bu qurilmaning buzilishini xohlar ekansan, buning uchun Sen 
qaxringni namoyon etsang, shuning oʻzi kifoya. Sen xosil etgan bir boʻron oldida bular 
hammasi bir siqim tuproq, yoki shamol qarshisida bir tutam xashak misolidir. Sening 
qaxring goʻyoki bir pahlavon toshyoʻnarga aylanib, togʻlar bulutlar kabi kuchli na’ra 
tortgandek boʻladi. Osmon bir etak kul kabi sovurilib ketishi, yulduzlar bir xovuch 
guldek qoʻzgʻalishi mumkin. Zuxal esa yelkasidan qoʻngʻiz singari pat chiqarib, adam 
dashtiga mayl koʻrsatishi mumkin. Mushtariy oʻz hayotini tugagan hisoblab, oʻltirgan 
minbari taxta va tobutga aylanishi turgan gap. Bahrom ham oʻzini oʻldirish uchun tigʻ 
tortib, oʻz ahvoliga dod solib yigʻlagani yigʻlagan. Bunday qora kunda yorugʻ quyosh 
qorayib, kuygan kulchaga aylanadi. Zuxra esa chirmanda va changini sindirib, taqdirga 
mos kuy tuzib, Atorud qoʻlida na qalam, na raqam - ularning oʻrnida «jaffal-qalam» oyati 
raqam etiladi. Oy abadiy yer osti shu’lalari bilan yoʻqlik ahllari shomiga zulmatini 
oshirgani oshirgan. Rahmsiz shu’lalar olov purkab, yulduzlar bilan osmonni oʻrab oladi. 
El Osmon bilan Yerni xarob qilib, binobarin, mazlumlar oh tortishda. Dengizlarni 
toʻlqinlar egallab olgan, undan sachragan suv qatralari yulduzlarning yuziga uriladi. Yer 
joyidan qoʻzgʻalib, atrofga hamla qilar ekan, lcjuvard osmon unga yiqilib tushganday. Bu 
paytda odamiylik shunday yoʻqlikka yuz oʻgiradiki, odamda ham vafo va karamdan 
nishon qolmagan boʻladi. 
Yer balandga koʻtarilgan, falak esa quyiga tushib ketgan, goh u yuqori koʻtarilsa, bunisi 
pastga tushib ketadi. 
Oʻt dengizda gʻavvoslik qilayotgan boʻlsa, togʻ osmonda raqqoslik etadi. Bulutlar osmon 
bilan urilib toʻqnashganda jin urganlar devni koʻrgandek yigʻlashadi. Shu sababli 
togʻlarda ham, falaklarda ham taraqa-taraq, bu taraqa-turuqlardan - «Alvido!» degan 
ovozlar eshitiladi. 
Bir necha vaqt hamma shunday toʻs-toʻpolonda - to qattiq shamol esa boshlagunga 
qadar. U yangidan esa boshlab, eskirgunga qadar - ma’lum bir fursat orasida «Qur’on»da 
«boʻlgani boʻldi», «boʻlmagani yoʻq!» deyilganidek, Tangrining oʻzi doimiy qolib, 
boshqa istiqomat qiluvchilar yoʻq, vor abadiy nolib, agʻyor qolmagani ma’lum boʻladi. 
Yeru osmonning borligi yoki yoʻqligidan, barcha odamlarning oʻzini mahfiy tutishi yoki 
dili ochiqligidan Uning buyukligiga hech qanday foyda, na Uning kuch-qudratiga hech 
qanday ziyon yoʻqdir. 

---