Hayrat ul-Abror (I- qism) Alisher Navoiy

Hayrat ul-Abror (III- qism) 
Alisher Navoiy 
36 
http://ziyonet.uz/ 
Otining oyogʻiga peshonamni qoʻyib dedim: «Ey nurli shariatning gʻolibi! Jahon ahli seni 
koʻrish uchun jonlarini fido qilmoqda. Nima uchun yuzingni berkitmoqdasan? Yopinchiq 
pardani yuzingdan yoʻqot! Safga suril, oʻzingni elga tanit!» Hasan dedi: 
— Ortiqcha jiddi jahd qilma! Men Uning ishqida jihod qildim. U barcha ahvolimdan 
ogoh boʻlib, qanday qadam bossam, U menga hamrohdir. (Siz emas), agar U meni tanisa, 
mening maqsadim ham shudir. Tanimasa, nima qilgan boʻlsam, olam eli foydasigadir! 
Har bir odam tilagini yordan tilar ekan, yor raqiblardan mahfiy ravishda ish koʻrishi 
kerak. Lekin (din uchun) jang vaqtida bu kichik masala boʻlib, nafs bilan jang qilgan 
ulugʻroqdir. 
Navoiy nafsining kofiri bilan (din yoʻlida) gʻazavot qilar ekan, 
Tangri uni mukofotlayajak. 
Soqiy, menga el jonidek qadahni olib kel, toki men uni dinimiz dushmanining qonidek 
simiray! 
(Din yoʻlida) gʻoziy boʻlgan podsho kafidan (xurmodan tayyorlangan) sharobdan ber, uni 
ichish bilan oʻzimni shahid qilay! 
LIV - Oʻn Yettinchi Maqolat 
Bahor yigitligining sofligi haqidakim, nozli rayhonlarini rang-barang ipaklar bilan orasta 
qiladi; yigitlik bahorining latofati xususidakim, yuzining gulini rayhoniy xatlar bilan gulu 
rayhonni yondiradigan darajada bezatadi; kuz qariligining sovuqligi toʻgʻrisidakim, 
gulistondagi daraxtlar bilan qushlar u tufayli ziynatsiz, kuysiz boʻlib qoladi; qarilik 
xazonining shiddati toʻgʻrisidakim, badan gulistonining toza gullari u tufayli havoga 
sovuriladi 
Hamal ayvonini quyosh yorita boshlagach, osmon yer yuziga ham mehr izhor qildi. 
Mushksepar sahar shabadalari esib, bogʻda oʻz farroshligini koʻrsata boshladi. Yer yuziga 
shoxlarni kokil qilib osiltirib, hatto.bu kokillardan supurgilar yasadi. Shamol shabadalari 
farroshlik qilgach, bulut suv tashuvchi boʻlib suv sepa boshladi. Suvning ogʻirligidan 
uning beli pastga bukilgach, mis rang chaqmoq unga kamar boʻldi. Bogʻ supurilib, suvlar 
sepilgach, rayhonlarning rivojlanish vaqti boshlandi. Ular bogʻdan sekin-asta bosh 
chiqarib, bogʻdax emas, qora tuprogʻdan bosh koʻtarib, yulduzlar osmon gulshaniga 
hujum qilgani singari yer yuziga hujum boshladilar. Ularning har bin sumanboʻylik bir 
boladay, bola emas, gul yuzli mahbubadek. Husnlari ishvai noz bilan toʻla. Muattar 
hidlari mushk va anbarning hididay yoqimli. 
Koʻkimtir maysalar toʻshak boʻlib, undagi rayhonlargoʻyo behisht hurlaridir.Gul 
mahbubasining chiroyida yuz goʻzallik, betiga esa gulob bilan shabnam urilgan. Bolalik 
gʻunchasining ishi oʻzini ovutish, yaxshi koʻrgan oʻyini nuqul bekinmachoq oʻynashdir. 
Lola oʻynab turib juda qaynab ketdi, yel esa boshidan doʻppisini uchirib yubordi. 
Bogʻning har tomonida gul bolalari; ular ikki chamanda ikki saf boʻlib turishibdi. 

---