Hayrat ul-Abror (I- qism) Alisher Navoiy

Hayrat ul-Abror (III- qism) 
Alisher Navoiy 
35 
http://ziyonet.uz/ 
«Lilloh» esa yaxshi odamlardan chetda boʻlib, Haq oʻzi biladi, xalqning bilmagani 
yaxshiroq ham. 
LIII 
Abdulloh Muborakning nikob kiyib, jang maydoniga kirib, zafar jamolidan pardani 
olgani va Hasan Rabe’ ul husnni koʻrib hayron qolgani 
Hasan ibni Rabe’ gʻazavot jangidan ushbi ajoyib rivoyatni qilgan: 
Urush maydonida Katta jang borar ekan, islomiy guruh kofirlar bilan olishayotgan 
paytda kofirlar qoʻshini safidan bir yuraklisi deyish mumkinki, ajal xanjaridek qotili 
adovat bilan maydonga otida javlon urib kirib keldi. (Islom) dinining askarlarini oʻldirish 
bilan tigʻini charxlar, oʻtkirlashtirib, na’ra solardi - dushmanning yangi askarlarini 
maydonga chiqishga talab qilib. Bu gʻayridin qotil gʻoyatda kuchli boʻlib, har qanday 
odam uning bir zarbasidan yiqilar edi. 
Kimki bu maydonga kirib kelar ekan, oʻzidan oʻzi oʻz qoniga belanishga majbur edi. Shu 
ravishda u bir qancha musulmonlarni shahid qildi. (Islomiy) din qoʻshini umidsizlikka 
tusha boshladi. 
Shu damda safning bir uchini surib tashlab, bir dovyurak pahlavon kiyikning payiga 
tushgan sherdek maydonga kirib keldi. Quyosh koʻkning temir qalqoniga gʻarq boʻlgani 
kabi u ham tigʻidan chaqmoq chaqqandek nur sochib, yuzini niqob bilan berkitib ishq oʻti 
oshiqni yashirincha kuydirgandek boʻldi. U qaxr bilan kofirga yetishgan zomoniyoq 
darxol hamla qilib, shu ondayoq ularni yiqita boshladi. Shu yoʻsinda ularni doʻzaxga 
joʻnatar ekan, bu qoʻyni soʻyib, oshxonaga yuborayotgandek edi. 
U kelgan yoʻli bilan qaytib kelar ekan, u xuddi kaklik yurishidek qilib qadam bosib 
kelardi. Din qoʻshinlari saflarida jonlanish, qaynash boshlanib, har tomondan takbir 
aytayotganlaming qichqiriqlari eshitila boshlandi. Dushmanning hurmati xorlikka uchrab, 
kofirlar bayrogʻi quyiga egildi. 
Gʻolib esa oʻzini ma’lum qilmadi. Shunday boʻlgach, uning kimligini ham hech kim 
bilolmay qoldi. 
Meni uni bilishga boʻlgan ishtiyoq qiynab, hamma yoqni aylandim va topdim. Tigʻi ham 
uning yelkasida osigʻliq, yuzidagi niqobi ham joyida edi. Men unga dedim: «Ey gʻalaba 
yoʻldoshi boʻlgan gʻoziy! Tigʻingga ham, zarbingga ham ming ofarin! Yuzingni koʻrish 
przusida oʻlishga tayyorman. Tangrining rizoligi haqi, niqobingni och!» 
Tangrining otini eshitganidan keyin yuzidan pardani olib tashladi. Izzatu sharaf tojiga 
munosib uning boshi namoyon boʻldi, bu butun dunyoning xalqining oldi - Ibn Muborak 
edi. 

---