Evolyusion jarayonning o’rganish metodlari. T. I.: «uch parallel uslubi», morfologik, embriologik va paleontologik usullar, biogeografik va sistematik usul, genetik, molekulyar biologik va immunologik usullar

Tip 5: Apicomplexa (Sporozoa) –Sporalilar
Sinf: Gregarinea
Sinf: Coccidia
Tip 6: Ciliophora- Infuzoriyalar
Tip 7: Dioflagellata
Tip 8: Amyobasimon sodda hayvonlar - Ameboid Protozoa


5.DNK shtrix kod uchun molekulyar markerlarga qo’yiladigan talablar. T.I.: marker, takrorlanish, markerning uzunligi.
1. U genomda bitta nuxsada bo’lishi kerak. Agarda ko’p nusxali genlardan foydalanilsa, nusxalar nukleotidlari ketma-ketligida farq bo’lishi mumkin, hammasidan yomoni, bo’linish va qo’shimchalarni bo’lishi (rRNK kodlovchi ichki trankskrib bo’lmagan speyser genlari).
2. Keyingi tahlillar uchun qabul qilingan markerlar sifatidagi gen ketma-ketligi, boshqa organizmlarning shu geni ketma-ketligi bilan tekislash prosedurasidan o’tish kerak. Shu sababli tekislash oson amalga oshirilishi kerak. Bu shuni bildiradiki, tahlil qilinadigan ketma-ketlik uzunligi bo’yicha katta farq qilmasligi, qo’shish va bo’linishlar ko’p bo’lmasligi lozim.
3. Ahamiyatga ega bo’lgan ma’lumotni olish uchun nukleotidlar almashish soni optimal bo’lish kerak. Agar genning evolyusiyalanishi tez bo’lsa, bu gomoplaziyaga olib keladi, ya’ni olinadigan ma’lumotlarni ishonchliligini pasaytiradi. Boshqa tomondan, konservativ sohaning (masalan, rRNK kodlovchi) yaqin ketma-ketligini taqqoslashda (yoki yaqinda ajralgan turlar) bu genetik tahlil bilan ularning ajratib bo’lmaydi [Patwardhan, 2014].
4. Fragmentlarni amplifikasiya qilishda ishlatiladigan praymerlar genning konservativ sohasiga mos bo’lishi zarur, shunda sistematik jihatdan uzoq bo’lgan organizmlarni fragmentlarini amplifikasiya qilish mumkin bo’ladi. Biroq, ular nihoyatda “universal” bo’lmasligi kerak, teskari holatda genomning boshqa sohalarini o’ziga xos bo’lmagan amplifikasiyaga olib keladi [Yli-Mattila, 2000].
Variant 19

1. 
   Molekulyar zoologiya va uning metodlari. T.I.: Molekulyar zoologiya, gen sistematika, morfologik mezon kamchiliklari, DNK -shtrixkod va uning tarixi. DNK-shtrixkod uchun marker.
   
2. 
   Bo’g’imoyoqlilarning sistematikasi. T.I.: Bo’g’imoyoqlilarning asosiy taksonlari: kenja tip, sinf va kenja sinflar.
   
3. 
   Eukariot hujayralarning paydo bo’lishi. T.I.: Prokariotlarning belgilari. Endosimbioz gipotezasi va uning mohiyati. Organoidlarning kelib chiqishi.
   
4. 
   Turdan yuqori taksonomik kategoriyalar. T.I.: avlod, triba, oila, turkum, sinf, tip
   
5. 
   Klassifikatsiyada evolyutsionizm yo’nalishi. T.I.: E.Gekkel, Ch.Darvin, rekonstrukisiya qilish, filogenetik va evolyutsion qarashlar