Ehtimolliklar nazariyasi va matematik statistika

P(Z, = k) = j Te->‘, X > 0 , £ = 0,1,...
bo‘lsa. Tushunarliki ehtimollikning klassik ta’rifi darajasida bu taqsimotni aniqlab bo‘lmaydi).

«Noklassik taqsimotlar»ning boshqa misoli sifatida «geometrik ehtimolliklarni» keltirish mumkin. Bu ehtimolliklar birinchi bor mashhur naturalist I.Nyutonda uchraydi (1665 y.). Bu ehtimol­ liklar Byuffonning «ignalarni tasodifiy tashlash» nomi bilan mash­ hur masalasida uchraydi. Teng imkoniyatli bo‘lmagan taqsimotlar 1763-yilda topilgan Bayes formulasi va unga bog'liq bo‘lgan «to‘la ehtimollik» formulalarini asosini tashkil qiladi va ular «klassik sxe-maning» juda tor ekanligini isbotlaydi. Bu formulalar kelgusida matematik statistika masalalarida yangi yo‘nalish —Bayes metod-larini yuzaga keltirdi.
Lekin aytib o‘tilgan taraqqiyotlar (shu davrda erishilgan) ehti­ mollik nazariyasini mustaqil fan darajasiga kotara olmadilar, chunki bu davrda ushbu fan nazariyasi uchun umumiy (abstrakt) kon-struksiyalar yo‘q edi. Ikkinchidan esa, shu davrda qo‘llanilgan metodlar qimor o‘yinlari, xatolik nazariyasi, sodda sug'urta, de-mografiyaning konkret masalalarini yechish doirasida chegaralanib qolgan edi.

190