|
»
singari asarlarida
,
qator lug‗atlarda shunday ma‘lumotlar keltirilgan. Ularda ko‗rsatilishicha, adibning
«Pahlavon» unvoni bilan shuhrat qozonishiga Mahmudning jismoniy jihatdan
160
baquvvatligi, sharqona kurashning katta vakiliga aylangani sabab bo‗lgan. Hatto uni
«kuragi yerni ko‗rmagan» pahlavon sifatida tilga olishadi. Mahmudning Puryoyvaliy
taxalluslari ham pahlavonlik bilan bog‗liq. Jumladan, «
G‘iyos ul-lug‘at
»
da bu haqda
shunday deyiladi:
«
Puryoyvaliy yoki
(
Puryoyi valiy
)
xorazmlik Pahlavon Mahmudning
laqabidir. Bunda kurash ilmidan mahorat qozongan keksa pahlavon, kurashxonadagi
pahlavonlarning boshlig‘i nazarda tutiladi. Zero, qaysi bir kurashchi kurashxonaga
kirmoqchi bo‘lsa, dastlab Puryoyvaliyning qadamiga
(
oyog‘iga
)
bosh qo‘yadi. Shu
jihatdan Puryoyvaliy so‘zi majozan aziz va mukarram ma’nosini bildiradi
»
.
Uning pahlavonligi Eron va Hindistonda ham mashhur bo‗lgan. Bir jangda u
Hindiston shohi Roy Ropoy Cho‗nani o‗limdan qutqarib qoladi. Shoh: «Nimani istasang,
shuni bajaraman», – deb va‘da beradi. Shunda Pahlavon Mahmud: «Sizning qo‗lingizda
Xorazmdan kelib asir tushgan bandilar bor. Ularni ozod qilib, vatanga qaytishiga ruxsat
etsangiz», – deydi. Shoh asirlarni ozod qiladi.
Pahlavon Mahmud Qitoliy taxallusi bilan ham ijod qilgan. Ushbu taxallus ham
pahlavonlik bilan bog‗liq. «Qitol»ning ma‘nosi «bir-biri bilan jang qilmoq, kurashmoq»
demakdir. Pahlavon Mahmud, asosan, po‗stindo‗zlik, telpakdo‗zlik bilan shug‗ullangan.
Badiiy ijod sohasida esa uning «Kanz ul-haqoyiq» nomli masnaviysi haqida ma‘lumot
bor. Ruboiylari bilan mashhurdir. Umar Xayyomdan keyin ijodini faqat ruboiy orqali
boyitgan shoir Pahlavon Mahmud sanaladi. Pahlavon Mahmud fors-tojik tilida ijod qilgan.
Uning ruboiylarini Ulfat (Imomiddin Qosimov), Boqir (Omonulla Valixonov), Muinzoda,
Shoislom Shomuhamedov, To‗xtasin Jalolov, Vasfiy, Matnazar Abdulhakim, Ergash
Ochilovlar tarjima qilishgan.
Xorazmda Najmiddin Kubrodan boshlangan javonmardlik tariqatining davomchisi,
Sharqda nomi chiqqan pahlavon va hamma pahlavonlarga ustozlik qilib «Puryoyvaliy»
laqabini olgan odam. U hayotda mardlik va jasurlikni, muhtojlarga beminnat saxovat
ko‗rsatish, o‗zi uchun esa hech narsa tama qilmaslikni targ‗ib etgan va botinda ilohiy
ma‘rifatni kashf etish, riyozat bilan irfoniy kamolot sari borishni hidoyat etadi.
Pahlavon Mahmud ruboiylari chuqur, ixcham, ta‘sirchanligi bilan ajralib turadi. Buni
«Yomon bilan ulfat bo‗lma» ruboiysida ham ko‗rish mumkin:
161
Yomon bilan ulfat bo‘lma, yur yiroq,
Yo‘lingga don sochib, qo‘yadi tuzoq,
Yoyni egri ko‘rib to‘g‘riligidan
O‘q undan qanchalik qochganiga boq.
Adib yomon fe‘l-atvorli kishilardan uzoq bo‗lishga chorlamoqda. Bu g‗oya badiiy
jihatdan betakror mahorat bilan tasvirlangan. Yomonlik hiylakorlik va aldovga
tenglashtirilmoqda. U yo‗lga don sochib, tuzoq qo‗ygan firibgarga o‗xshaydi. Yaxshi
xulqli odam yomonlikdan o‗zini asramoqligi kerak. Bunga qiyos qilib kamon (yoy) va o‗q
orasidagi munosabat eslatilmoqda. Zero, yoyning egriligini ko‗rib undan uzoqlashish
uchun o‗q o‗zini olib qochadi.
Ruboiylaridan namunalar:
Yiroqdan qarasam, labing purxanda,
Ozod edim, tag‘in bo‘libman banda.
Ozodlikdan har bir banda erur shod,
Men shodmanki, senga bo‘lubman banda.
Dilim yana dilbar domiga tushdi,
Ne dilbar, sitamgar domiga tushdi.
Birining bandidan qutulmay hanuz
Boshqa paripaykar domiga tushdi.
Yoding bilan ko‘nglim har zamon toza,
Nasim essa, bo‘lg‘ay guliston toza.
Diydoring farahbaxsh, uni ko‘rganda
Xotir jam, dil xurram, tanda jon toza.
Ul qodirki arz-u aflok yaratdi,
Ko‘ngulda dog‘, dilni g‘amnok yaratdi.
Mushkin zulflarni-yu yoqut lablarni
162
Yerga qorib, oxirda xok yaratdi.
Olam fili qaytarolmas jur’atimiz,
Charxdan zo‘rroq qudratimiz – shavkatimiz.
Gar chumoli kirib qolsa safimizga,
Sher etajak uni darhol davlatimiz.
Ko‘nglim oppoq, na kek va na kiynam bor,
Dushmanim ko‘p, va lekin men hammaga yor.
Mevali daraxtman, har bir o‘tkinchi
Tosh otib o‘tsa ham menga bo‘lmas or.
Gurkiragan olov – dilim yo‘ldoshi,
To‘lqin urgan daryo – ko‘zlarim yoshi.
Ko‘zagarlar yasayotgan har ko‘za –
Ko‘hna do‘stlar xoki – qo‘li yo boshi.
Dedim: ayt, umrning ma’nosi nima?
Dedi: chaqmoq yo sham, yoki parvona.
Dedim: bu dunyoga bino qo‘ygan kim?
Dedi: yo go‘l, yo mast, yoki devona.
Dunyo binokori tuzar qasr-ayvon,
Tuzib bo‘ladi-yu qiladi vayron.
Falakka yetkazib bugun toqini,
Ertaga etadi yer bilan yakson.
Ko‘zgumga berardim kechqurun sayqal,
Boqdim unga tiniq bo‘lgan bir mahal.
Shuncha ko‘p ko‘rindi o‘z aybimki, men
163
O‘zgalar aybini unutdim tugal.
Yo‘lga boqqin, yo‘lchi odamlar ketdi,
G‘ofil o‘tirmagil, hamdardlar ketdi.
Bir qavm senga yaqin va uyg‘un edi,
U qavm o‘tib, yaqin odamlar ketdi.
Darddurman, darddurman, beqiyos dardim,
Orazing shamidan yondim, qizardim.
Gar vasling davlati muyassar bo‘lsa,
Surayin poyingga bu ro‘yi zardim.
Oqil aqli hirsga giriftor bo‘lmas,
Hasad qilgan bilan tillo xor bo‘lmas.
Nomard it kabidir, mard – buyuk daryo,
Daryo it damidan hech murdor bo‘lmas.
Toki bor mardlig-u g‘ayratdan asar,
Ahl-u ayolingni etma darbadar.
Meva shoxi agar devordan oshsa,
Yo‘lovchilar unga beshak qo‘l cho‘zar.
Do'stlaringiz bilan baham: |
