3 1 1
— Tishlabtashlarjon! Sen doktor Voyjonim bilan birga uzoq
bir mamlakatga borib, uning uyidagi hayvonlari bilan yashashni
istaysanmi? — dedilar.
Tishlabtashlar ikkala boshini chayqab, ikkala og‘zi bilan:
— Yo‘q, — deb javob berdi.
— Doktor mehribon kishi, — deyishdi maymunlar. —
U seni
asal kulchalar bilan boqadi, mabodo kasal bo‘lib qolsang, seni
davolaydi.
— Baribir bormayman! — dedi Tishlabtashlar. — Men u yerda
qolishni istamayman!
Maymunlar uni ko‘ndirgani uch kun ovora bo‘ldilar, nihoyat,
Tishlabtashlar dedi:
— Qani, menga o‘sha mehribon doktorni ko‘rsating-chi! Men
uni bir ko‘ray!
Maymunlar Tishlabtashlarni doktor Voyjonim turgan uyga
boshlab keldilar. Eshik og‘ziga kelib taqillatdilar.
— Kiraveringlar! — dedi Kika.
Chichi mag‘rurlik bilan ikki boshli hayvonni uyga olib kirdi.
Doktor boshidan shlyapasini olib, maymunlarga ta’zim qildi-
da, dedi:
— Xayr, qimmatli do‘stlar! Menga bo‘lgan muhabbatingiz
uchun sizlarga rahmat. Tezda men yana
qayta sizning oldingizga
kelaman. O‘sha kungacha men sizga Timsohni, to‘ti Karudoni va
maymun Chichini qoldiraman. Ular Afrikada tug‘ilganlar. Shuning
uchun Afrikada qola qolsinlar. Bu yerda ularning aka-ukalari va
opa-singillari yashaydi. Xo‘p, ko‘rishguncha, xayr!
— Yo‘q, yo‘q! — deb qichqirishdi bir ovozdan Timsoh ham,
Karudo ham, maymun Chichi ham. —
Biz aka-ukalarimizni,
opa-singillarimizni yaxshi ko‘ramiz, lekin sizdan ajralgimiz yo‘q!
— Mening o‘zim ham sizlarsiz zerikib qolaman, — dedi doktor.
— Lekin sizlar bu yerda butun bir umrga qolayotganingiz yo‘q!
Uch-to‘rt oydan keyin men bu yerga qaytib kelaman, shunda
sizlarni olib ketaman. O‘shanda yana hammamiz birga yashab, birga
mehnat qilamiz.
— Bu qanday narsa? — deb so‘radi hayratda qolgan doktor.
U bunaqa ajoyib narsani hech qachon ko‘rmagan edi.
— Bu Tishlabtashlar, — deb javob berdi Chichi.
U sen bilan
tanishmoqchi. Tishlabtashlar bizning Afrika o‘rmonlarimizda eng
kam uchraydigan hayvon. Uni kemangga solib ol. U sening uyingda
yashasin.
www.ziyouz.com kutubxonasi
3 1 2
— U mening uyimga borishni xohlaydimi?
Kutilmaganda:
— Senikiga jon deb boraman! — dedi Tishlabtashlar. — Men
bir qarashdayoq sening mehribonligingni bildim. Sening ko‘zlaring
judayam sershavqat, yaxshi. Hayvonlar seni jondan sevishadi,
men bilaman, sen ham hayvonlarni jondan yaxshi ko‘rasan. Lekin
menga so‘z ber, sening uyingda zerikib qolsam, meni uyimga qo‘yib
yuborasan.
— Albatta qo‘yib yuboraman. Lekin mening uyim senga
shunday
yoqib qoladiki, sen ketishni xayolingga ham keltirmay
qo‘yasan.
— Unday bo‘lsa, men roziman, — dedi xursandlik bilan
Tishlabtashlar, goh bir boshini, goh ikkinchi boshini Voyjo-
nimga silkib.
Do'stlaringiz bilan baham: