Beynin I i m I i -js

maşıklığı bizi, herhangi bir kişinin (bayat boyu yaşadığı d en eyim ­
ler, yaptığı k onuşm alar, m aruz kaldığı tacizler, m utlulukları, yed ik ­
leri, aldığı k eyif verici m addeler ve ilaçlar, m aruz kaldığı pestisitler,
gördüğü eğitim vb. ile birlikte) nasıl bir gelişim göstereceğini an­
lamaktan çok uzak kılm aktadır. Bu, gerçekten de bizim için fazla
karmaşık bir tab lod u r ve olasılık la da öyle kalacaktır.
İkinci olarak; beyin k anam aları, horm onlar, ilaçlar ve m ikro­
organizmalar vb. aracılığıyla kuşku götürm ez biçim de öğrendiği­
miz üzere m olek ü llerim ize, proteinlerim ize ve nöronlarım ıza sıkı
sıkıya bağlı o lm a m ız, bir “ parçalar y ığ ın ı” olarak tanım lanm am ızı
gerektirmez. Bizi oluşturan hücrelerden ib a ret o ld u ğ u m u z y olu n ­
daki aşırı indirgem eci görüş, insan davranışlarını anlam aya çalışan
biri için yanıltıcı bir başlangıç noktası olacaktır. Bir sistem in çeşitli
parçalardan olu şm ası ve bu parçaların da sistem in işleyişi için kri­
tik önem taşım ası, doğru bir betim lem e için uygun bir çıkış noktası
oluşturdukları anlam ına gelm ez.
Ö yleyse indirgem eci görüş, neden daha başlangıçta tutunm uş­
tu? Bunu anlam ak için, kavram ın tarihsel köklerine inm em iz ge­
rekir. Son yüzyıllarda, düşünen erkekler ve kadınlar belirlenimci
(determ inistik) bilim in serpilm esini G alileo, N ew to n ve diğerle­
rinin belirlenim ci denklem leri aracılığıyla izlediler. Yaylar gerip
toplar yuvarlayıp ağırlıklar atan bu bilim insanları, nesnelerin ne­
ler yapabileceğini basit denklem lerle giderek daha fazla tahmin
edebilir oldular. Pierre-Simon Laplace on dokuzuncu yüzyılda,
evrendeki her bir parçacığın yerinin bilinmesi durum unda, bütün
geleceği öğrenecek şekilde ileriye yönelik hesaplam alar yapılabi­