Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Geografiya olimi hikoyasini shu so'zlar bilan tu-

339

gatdi. Vaqt juda kech bo‘lib qolgan edi. Tinglovchilar Paganelga rahmatlar aytib tarqalishdi. Bir necha minutdan keyin hammalari rohat uyquga ketdilar. Faqat oq yelim daraxtining barglari orasiga yashirinib olgan soat qush bir meyorda tiqirlab, bu osoyishta kechaning sekundlarini sanardi.
O' n i k k i n c h i b o b
MELBURNDAN SENDXORSTGA
BORADIGAN TEMIR YO‘L
Mayor Ayrtonning temirchi topib kelish uchun Blek-Poyntga ketganiga shubha bilan qaradi. Ammo, u o'zining sobiq botsmanga ishonmayotganini hech kimga aytmadi-yu, daryoning atrofini tekshirib chiq-di. Atrofdagi o‘tloqlarning tinchligini hech narsa buzmas edi. Qisqagina tun o‘tib, ufqda yana quyosh ko‘rindi.
Glenarvan esa faqat bir narsadan: Ayrtonning yolg‘iz o‘zi qaytib kelmasa edi deb xavotirda edi. Aravani tuzatmasdan yo‘lga tushib bo'lmaydi. Unda bu yerda bir necha kun qolib ketishga majbur bo‘ladi-lar, kapitan Grantni tezroq topishga intilgan Glenarvan esa tezroq jo'nash payida edi.

Haytovur, Ayrtonning vaqti va mehnati zoye ketmabdi. U ertasiga ertalab bir kishini boshlab keldi, uning aytishicha, bu kishi Blek-Poynt manzilining temirchisi ekan. Temirchi baland bo‘yli, baquwat, lekin aft-basharasi, qarashlari allaqanday sovuq, yoqimsiz yigit edi. Sirasini aytganda, buning ahami-yati yo‘q, o‘z hunarini bilsa bas-da. U ham juda kam gap ekan.
— Usta temirchimi o‘zi? — deb so'radi Jon Mangls, botsmandan.
— Men ham uni sizdan ortiq bilmayman, kapi­ tan, — dedi Ayrton. — Ko‘ramiz-da.
Temirchi ishga tushdi. Uning aravani tuzatishiga qaraganda, ishiga pishiq ekani ko‘rinib turardi. U epchillik bilan, ortiqcha kuchanmay, bemalol ishlardi. Mayor temirchining bilagida qotib qolgan qon dog‘lari borligini ko'rib qoldi. Bu uning yaqin orada yarador bo'lganini ko'rsatardi. Mak-Nabbs temirchidan qo‘lingizdagi bu jarohat juda og'riyotgan bo‘lsa ke-rak-a, qanday yarador bo‘ldingiz, deb so‘radi, lekin u