Alkimyogar ( r o m a n ) Paulo Koelo

Alkimyogar

 

(

R O M A N

)  

Paulo Koelo 

 

library.ziyonet.uz/ 

 

sahroda karvon bilan yuradigan bir savdogar yodiga tushdi. Santyago kaftidagi Urim va 

Tumimni siqdi — shu toshlar sharofati tufayli u yana oʻz xazinasini qidirib yoʻlga 

tushishga qaror qildi. 

 

«Men doimo oʻz Taqdiri yoʻlidan borayotganlar yonidaman», — u Malkisidq soʻzlarini 

esladi. 

 

Bu juda oson: savdo omboriga borib, ehromlar bu yerdan uzoq deyishadi, shu rostmi, deb 

soʻrasa boʻlgani. 

 

Angliyalik oʻtirgan joy koʻproq ogʻilni eslatardi, bu yerdan ter, chang va mol hidi 

anqirdi. «Mana shunday yovuqda yashash uchun oʻn yil oʻqish lozim boʻldi», — Oʻyladi 

u, kimyoga oid jurnalni parishonxotir varaqlarkan. 

Biroq ortga chekingani imkon yoʻq. Belgilarga ergashish kerak edi. U butun umrini bani 

bashar gapiradigan oʻsha yagona tilni topishga bagʻishladi, shu uchun oʻqidi-izlandi. 

Dastlab u xalqaro sun'iy til — esperanto bilan mashgʻul boʻldi, keyin dunyodagi dinlar 

bilan qiziqdi va nihoyat alkimyoga berildi. Mana endi esperantoda bemalol gapiradi, turli 

diniy e’tiqodlar tarixini puxta biladi, faqat hali alkimyogar boʻla olgani yoʻq. Toʻgʻri, 

qandaydir sir-sinoatlarni kashf etdi, lekin ayni paytda bir nuqtada turib qoldi va oʻz 

tadqiqotlarida bir qadam ham oldga siljiy olmayotir. Qaysidir bir alkimyogardan koʻmak 

topishga behuda urindi — ularning bari ichimdagini top deydigan, gʻalati fe’l-atvorli 

odamlar chiqdi, ularning bari faqat oʻzini oʻylar, biror-bir koʻmak yo maslahat olish 

dargumon edi. Ehtimol, bunday dargumonlik ularning har narsani oltin qiladigan 

afsonaviy tosh — Iksirning siriga baribir yetisha olmaganliklari tufaylidir. 

 

Angliyalik otasining merosidan bir qismini oʻzining samarasiz tajribalariga sovurib 

boʻldi. U dunyodagi eng boy kutubxonalarda izgʻidi, alkimyoga oid kamyob, oʻta nodir 

kitoblarni xarid qildi. Oʻsha kitoblardan bittasida u, koʻp yillar burun Yevropada boʻlgan 

bir mashhur arab alkimyogari haqida oʻqidi; uning ikki yuzdan oshgani-yu, Iksirni 

topgani va Obi-hayotni kashf etgani haqida keng dovruq taralgandi; bu ovozalar, albatta, 

angliyalikni ne qadar mutaassir etmasin, agar sahrodagi arxeologik ekspeditsiyadan 

qaytib kelgan oshnasi oʻzi koʻrgan karomatsohib bir arab haqida unga gapirib 

bermaganida, oddiy afsonaday tuyulardi. U El-Fayum vohasida istiqomat qilarkan. Gap-

soʻzlarga qaraganda, yoshi ikki yuzda va u har qanday metalni oltinga aylantira olarmish. 

Buni eshitgan zahoti angliyalik hamma ishini yigʻishtirdi, uchrashuvlarni bekor qildi va 

shaxsiy kutubxonasidan eng kerakli kitoblarni oldi-yu, yoʻlga tushdi — va mana, u shu 

yerda, ogʻilga oʻxshagan badboʻy omonat bostirmada, devor ortida esa Sahro orqali yoʻl 

solishga shaylanayotgan katta karvon turibdi va El-Fayum vohasi shu karvonning yoʻli 

ustida. 

 

«Men bu la’nati alkimyogarni oʻz koʻzlarim bilan koʻrishim kerak», — Oʻyladi 

angliyalik va ayni damda tuyalarning sassigʻi ham unga juda badboʻy tuyulmadi. 

 

---