Alkimyogar ( r o m a n ) Paulo Koelo

Alkimyogar

 

(

R O M A N

)  

Paulo Koelo 

 

library.ziyonet.uz/ 

 

Oʻyladi boʻzbola. — Goʻyo bu odamlar oʻz hayotlarining qaysidir pallasida u bilan 

uchrashganday. Biroq u menga: kimki oʻz Taqdiri yoʻldan borayotgan boʻlsa, men unga 

koʻrinaman, degan edi». 

 

U xayrlashmay chiqib ketdi — begonalar oldida yigʻlashni or bildi. Biroq u bu joyni, 

mana shu makonda oʻrganib, odatlanib qolgan narsalarni qoʻmsashini, sogʻinishini 

tushunardi. Bu joyda u oʻziga ishonch va dunyoni zabt etguday ishtiyoq paydo qildi. 

«Axir, men qoʻy boqadigan tanish joylarga qaytayapman», — Oʻyladi u, biroq bunday 

xush xayol ham negadir uning koʻngliga chiroq yoqmadi. Orzuimni amalga oshiray deb 

bir yil ishladi, mana endi bu orzu ushalay deb turganda daqiqa sayin oʻzining jozibasini 

yoʻqota boshlayapti. Balki bu, umuman, orzu emasdir? 

 

«Ehtimol, billur sotuvchiga oʻxshagan boʻlish kerakdir? U kabi bir umr Makkani orzu 

qilib, hech qachon safarga chiqmagan ma’qulmikan?» — Oʻyladi boʻzbola, biroq u 

qoʻlida ushlab turgan toshlar gʻoyibdan unga keksa podshohning quvvati va qat'iyatini 

berayotganday edi. 

 

Gʻaroyib tasodif tufaylimi yoki bu ham bir belgidan darakmi, ishqilib, u hozir Tanjerga 

kelgan birinchi kunda bosh suqqan yemakxonaga kirdi. Albatta, oʻshanda unga duch 

kelgan tovlamachining qorasi koʻrinmasdi. Xoʻjayin choy keltirdi. 

 

«Choʻponlikka xohlagan paytim qaytaveraman, — Oʻyladi Santyago. — Qoʻy boqishni, 

jun qirqishni eplayman va bu yumush bilan pul topa olaman. Biroq boshqa paytda 

ehromlarga borish uchun hozirgiday imkoniyat boʻlmasligi mumkin. Koʻkragiga oltin 

sipar taqqan qariya mening butun oʻtmishimni bilardi. Menga haqiqiy podshoh va boz 

ustiga, donishmand uchragan edi». 

 

Uni Andalusiya dalalaridan atigi ikki soatli yoʻl ajratib turardi, biroq ehromgacha 

bepoyon sahro yastanib yotibdi. Bunga boshqacha qarasa ham boʻlishini u tushundi: 

hozir yoʻl olsa xazinagacha ketadigan vaqt ikki soatga qisqaradi, garchi u, bu orada, bir 

yilni yoʻqotgan esa-da. 

«Nega qoʻylarimga qaytib borgim kelayotgani tushunarli: chunki ularni bilaman, yaxshi 

koʻraman, ularning tashvish ham aytarli koʻp emas. Biroq sahroga shunday mehr qoʻysa 

boʻlarmikan? Axir, men intilgan xazinamni aynan sahro oʻz bagʻriga bekitgan-ku. Agar 

uni topolmasam — uyga qaytaman. Boʻlganicha boʻldi, hozir pulim ham, vaqtim ham 

bor, nega bir urinib koʻrmasligim kerak?» 

 

Shu daqiqada u juda sevinib ketdi. Choʻponlik doimo uning ilkida. Qolaversa, xohlagan 

paytda oʻzi ham billur savdosi bilan shugʻullana oladi. Albatta, dunyoda xazinalar ham 

koʻp, biroq boshqa birov emas, aynan uning oʻzi bir tushni ikki marta koʻrdi va unga 

keksa podshoh duch keldi. 

 

U yemakxonadan dumogʻi chogʻ boʻlib chiqdi. Xoʻjayiniga billur yetkazib turadigan, 

---